Γνήσιος Σιφνιός, με χιούμορ απίστευτο, εξυπνάδα και πνεύμα ανήσυχο.
Ετοιμόλογος, αξεπέραστος στις περιγραφές.
Ένας πραγματικός φιλόσοφος της ζωής.
Η μορφή του είναι συνυφασμένη με το νησί μας.
Μας αφηγείται τα παρακάτω δρώμενα που συνέβησαν στα μέσα της δεκαετίας του ’70:
Σε ένα μήνα έρχεται το νέο μαντάτο, χαρούμενο αυτή τη φορά.
Μάθαμε ότι θα μπει το «Έλλη» στη γραμμή.
Χαράς ευαγγέλια.
Δουλειά είχε πολλή.
Αν την εποχή εκείνη κατέβαζα εμπόρευμα αξίας 50.000 δραχμών στη Σίφνο ανέβαζα στον Πειραιά εμπόρευμα αξίας 150.000 δραχμών.
Ήταν που μετέφερα τα τσικάλια
Έκανα εμπορο-μεταφορά.
Σε κάποια στιγμή πιάνω τον ύπαρχο του «Έλλη».
Του λέω καπετάνιε «Θέλω να αλλάξω το αυτοκίνητο. Αυτό που έχω είναι δύο τόνων και θέλω να πάρω μεγαλύτερο. Μπακαλική καλά-καλά δεν μπορώ να φορτώσωμε αυτό το αυτοκίνητο.
Και τον ρωτάω αν το βαπόρι θα κρατηθεί στη γραμμή.
Και μου λέει ότι το βαπόρι θα φύγει και θα πάει στην Ιταλία και να κάτσω εκεί που κάθομαι.
Έμεινα πάλι αμανάτι
Αγωνία, κακό.
Να τρέχω συνεχώς στα λιμεναρχεία για να βρω πλοίο να δρομολογηθεί στη γραμμή.
Μου λέγανε τότε ότι δεν ενδιαφέρεται κανένας εφοπλιστής για τη γραμμή.
Στη Σίφνο, λέγανε, θα πάμε …..
Το “Κατερίνα”,
σαν από μηχανής Θεός
 |
| Μια σπάνια και εξαιρετική φωτογραφία με το “Κατερίνα” στη Σίφνο. |
Αλλά και κάποιοι στη Σίφνο λέγανε τότε στον κόσμο «Μην πηγαίνετε με τα ferry boat θα πνιγείτε».
Εκεί που είχα απελπιστεί με παίρνει στο τηλέφωνο ο Καναδάς.
Μου λέει ότι θα μπει βαπόρι στη γραμμή.
Το βαπόρι που θα έμπαινε στη γραμμή ήταν το «Κατερίνα», ναυπήγησης του 1975.
Όμως, τα πράγματα δεν ήταν και τόσο ρόδινα.
Λένε πως αν δεν ξέρεις καλά τη δουλειά μην πέφτεις ποτέ στα βαθειά γιατί θα πνιγείς.
Το βαπόρι αυτό το είχαν η κυρία Παπαδημητρίου και ο κύριος Χαρώνης.
Οι άνθρωποι αυτοί, όμως, δεν ήξεραν από καράβια.
Η κυρία Παπαδημητρίου ήταν γιατρός και ο κ. Χαρώνης Μηχανολόγος στο Πανεπιστήμιο.
Παραγγείλανε οι άνθρωποι το βαπόρι.
Αλλά το βαπόρι που παρέλαβαν δεν ήταν το βαπόρι που παρήγγειλαν.
Ενώ έπρεπε να βάλουν στο “Κατερίνα” τόσους τόνους σίδερα του έβαλαν, τελικά, πολύ λιγότερους.
Ας πούμε ότι έπρεπε να του βάλουν 1500 τόνους σίδερα και αυτοί στο Ναυπηγείο του έβαλαν μόνο χίλιους.
Του κλέψανε πλώρη, του κλέψανε φάρδος.
Για αυτό το βαπόρι πήγαινε όπως πήγαινε.
Το «Κατερίνα» στη γραμμή
 |
| Το “Κατερίνα” δεμένο στο Κεφαλόσκαλο των Καμαρών. Εξαιρετική φωτογραφία του Σιφνιού φωτογράφου Αυγερινού Ναρλή. |
Το βάζουν το βαπόρι στη γραμμή.
Η χαρά μας ήταν μεγάλη.
Όμως, υπήρχε ανασφάλεια.
Θα κρατηθεί το βαπόρι, ή θα φύγει και αυτό όπως είχαν φύγει και τα προηγούμενα
Είχα αφήσει τη δουλειά μου στην Αθήνα και η αγωνία ήταν αγωνία.
Το βαπόρι κουτσά-στραβά κρατιόταν
Όμως, φαινόταν ότι δύσκολα θα μακροημέρευε.
Αυτό ήταν σαν «ναυάγιο».
Ο Αντώνης ο Ατσόνιος
 |
| Το “Κατερίνα” στις Καμάρες. Πλάνο από ταινία SUPER 8 του Κυριάκου Σμυρναίου. |
Ο Αντώνης ο Ατσόνιος ήταν ο πράκτορας του.
Μου λέει τότε “Κάνε μου πελατεία”.
Με ρωτάει “Είναι καλό το βαπόρι;”
Του λέω ότι “είναι καλό το βαπόρι, βράχος”, αλλά από μέσα μου έλεγα βάρδα μην χαλάσει ο καιρός.
Η θάλασσα είναι θάλασσα.
Και το βαπόρι δεν ήταν βαπόρι για θάλασσα χοντρή.
Φεύγουμε μια μέρα από τις Καμάρες.
Βγαίνουμε από τη Χερόνησο
Ένα εξαράκι είχε από καιρό.
Αμέσως άρχισαν τα χτυπήματα, σαν σκαμπίλια έπεφταν τα κύματα πάνω στο πλοίο.
Ήταν μια παρέα καμιά δεκαπενταριά άτομα που τους είχα επηρεάσει εγώ να προτιμήσουν να ταξιδέψουν με το «Κατερίνα».
Οι άνθρωποι δεινοπάθησαν στο ταξίδι, πήγαν πεθαμένοι στον Πειραιά.
Μου έλεγαν «Κακό χρόνο να έχεις, Μάμιδα. Θα πεθάνουμε εδώ μέσα… »
Σε όλο το ταξίδι κρυβόμουνα.
Οι περιπέτειες
Οι εφοπλιστές του «Κατερίνα» δεν είχαν μέλλον ως εφοπλιστές.
Μια μέρα βλέπω την κ. Παπαδημητρίου στο λιμάνι του Πειραιά.
Μου λέει ότι δεν θα φύγουμε μιας και δεν έχουμε πετρέλαιο.
Με τα πολλά κάποια φορά έφεραν πετρέλαιο και φύγαμε.
Οι άγκυρες
Το βαπόρι μπροστά έχει δύο τεράστια μοτέρ που τα λένε μπόμπες και ανεβάζουν τις άγκυρες.
Στο «Κατερίνα» είχαν βάλει δύο σασμάν από 312 Μερσεντές.
Άντε να ανεβάσεις τις άγκυρες με αυτά τα μοτεράκια.
Σε κάποιο ταξίδι το πλοίο χάνει στη Σίφνο τη μια του άγκυρα.
Πάει στη Μήλο και χάνει και την άλλη άγκυρα.
Το βαπόρι αναγκαστικά πήγε στον Πειραιά γιατί είχε χάσει και τις δύο άγκυρες.
Και εγώ έμεινα δέκα μέρες στη Σίφνο να περιμένω.
Πήγα στον Πειραιά με το «Κάλυμνος».
Το μαρτύριο συνεχιζόταν
Το μαρτύριο συνεχιζόταν.
Το βαποράκι πήγαινε καλούτσικα.
Και εγώ να ανεβοκατεβαίνω συνέχεια.
Το βαπόρι, όμως, συχνά άλλαζε καπετάνιο.
Ο καπετάνιος έβλεπε τους κινδύνους και έφευγε.
Ο καπετάν-Γιάννης ήταν ο πρώτος.
Αλλά δεν έμεινε πολύ.
Κάποια στιγμή φέρνουν έναν άλλο καπετάνιο που δεν φαινόταν να ξέρει και πολλά.
Με αυτόν κοντέψαμε να τρακάρουμε.
Ήμουν στη γέφυρα και βλέπω τα πόδια του καπετάνιου να τρέμουν.
Ο άνθρωπος είχε σχεδόν λιποθυμήσει.
Τα δεινά μου
Δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς τη Σίφνο.
Η αγάπη μου για τη Σίφνο ήταν πολύ μεγάλη, παρά τα όσα δεινά τραβούσα.
Μάρτυρας στο μαρτύριό μου ήταν όλοι όσοι ταξίδευαν μαζί μου εκείνα τα χρόνια.
Να πηγαίνω στον Πειραιά και να πίνω δηλητήριο.
Το βαπόρι συχνά το καλοκαίρι έφευγε και δεν μας έπαιρνε μαζί του.
Αν ερχότανε Ι.Χ. μας άφηναν απέξω
Σε κάποια στιγμή που είχα σειρά να μπω στο καράβι έρχεται ένας ψηλός.
Μου λέει ότι αυτός θα μπει στο καράβι και όχι εγώ.
Ήταν δικηγόρος.
Του είπα ότι είχα προτεραιότητα και ότι κουβαλούσα ευπαθή προϊόντα.
Τελικά μπήκα στο καράβι και το αυτοκίνητο του δικηγόρου το σηκώσαμε και το βάλαμε στα πλάγια.
Μετά από λίγες ημέρες έτυχε να γνωριστούμε με τον άνθρωπο με το Ι.Χ.
Η περιπέτεια συνεχιζόταν ….
Όμως, σε κάποια στιγμή το «Κατερίνα» πουλήθηκε στην Εύβοια.
Αρχικά δούλεψε στη γραμμή Ραφήνας-Μαρμαρίου και στη συνέχεια πουλήθηκε στη Σκύρο όπου ταξίδεψε ως «Ανεμόεσσα» για αρκετά χρόνια.
