Κάποια από αυτά έγραψαν μεγάλη ιστορία, κάποια άλλα πέρασαν σαν διάττοντες αστέρες και ξεχάστηκαν γρήγορα.
Από το “Μοσχάνθη”, το “Ηλιούπολη”, το “Ιόνιον” (το παλιό), το “Ευαγγελίστρια”, το Μαριλένα”, το “Λητώ”, το “Κάλυμνος”, το “Μιαούλης, το “Κανάρης”, το “Κυκλάδες”, το “Άγιος Γεώργιος” (το παλιό), το “Ιόνιον”, το “Αλκυών”, το “Κίμωλος”, το “Γεώργιος Εξπρές”, το “Μήλος Εξπρές”, το “Πήγασος”, το “Πρέβελη”μέχρι το τελευταίο “Άγιος Γεώργιος”, το “Αδαμάντιος Κοραής”, το “Ανδρέας Κάλβος”, τα “Speedrunner”, είναι μόνο λίγα από ταπλοία που προσέγγισαν στη Σίφνο.
H γραμμή των Δυτικών Κυκλάδων, άλλοτε άγονη, σήμερα γόνιμη το καλοκαίρι, αλλά άγονη το χειμώνα, πρέπει να έχει εξυπηρετηθεί από περισσότερα από 100-120 επιβατηγά πλοία από τα χρόνια του πολέμου και μετά.
Και αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι στη Σίφνο τα πλοία δεν προσεγγίζουν μόνο στο κεντρικό λιμάνι (τις Καμάρες), αλλά και στον όρμο της Χρυσοπηγής μεταφέροντας την εικόνα της Χρυσοπηγής από τις Καμάρες στη Χρυσοπηγή. Το πανηγύρι γίνεται κάθε χρόνο της Αναλήψεως, ημέρα Τετάρτη.
Τα παλιότερα χρόνια το πλοίο προσέγγιζε στο λιμάνι του Φάρου.
Και ας ξεκινήσουμε με το “Κάλυμνος” με μια φωτογραφία που περιλαμβάνεται στο υπέροχο λεύκωμα που εξέδωσε η Αδελφότητα Σιφνίων “Ο Άγιος Συμεών”.
Το “Κάλυμνος” αγαπήθηκε πολύ.
Πρωτοδρομολογήθηκε το 1967-1968 στη γραμμή Πειραιάς-Πάτμος-Λέρος-Κάλυμνος. Ανήκε στον καλύμνιο Σακελλάρη Κόκκινο. Όμως, δεν πήγε καλά και το πλοίο αναγκάστηκε να αλλάξει ρότα, δρομολόγια και, τελικά, και εταιρεία.
Το πλοίο πέρασε στην πλοιοκτησία της “ΕΥΔΟΞΟΣ” Ναυτιλιαής Εταιρείας.
Ξεκίνησε τα ταξίδια του στη γραμμή κάπου στα 1968-1969.
Στην αρχή το πλοίο έμενε αρόδου και η αποβίβαση και επιβίβαση γινόταν με λάντζες.
Από το 1972 το πλοίο έδενε κανονικά στο μώλο και η αποβίβαση των επιβατών γινόταν κανονικά από τον γκάγκουε.
Και τα λίγα οχήματα αποβιβάζονταν στο λιμάνι με τη βοήθεια του κρενιού της πλώρης.
Το υπέροχο “Αλκυών” του Δημήτρη Βεντούρη συνεχίζει να ταξιδεύει στο Καφενείο “Ο ΛΑΚΗΣ” στην Απολλωνία της Σίφνου, απέναντι από το Ηρώον.
είναι ένα από τα λιγοστά καφενεία του νησιού που παρέμειναν καφενεία και δεν μετατράπηκαν σε ουζερί και καφετέριες.
Το καφενείο το διατηρεί ο Δημήτρης Μυτιληναίος, ο γιος του περίφημου ΛΑΚΗ, ο ο οποίος ήταν πράκτορας του “Αλκυών” όταν αυτό ταξίδευε στη γραμμή Πειραιάς-Σέριφος-Σίφνος-Μήλος-Ίος-Σαντορίνη από το 1979 έως το 1984.
Πράκτορας του πλοίου ήταν, επίσης, ο Ιωάννης Βασσάλος από τα Εξάμπελα της Σίφνου.
Πλοίαρχος του πλοίου ήταν ο καπετάν-Κούλης Μαστροκόλιας, αρχετυπική μορφή του Αιγαίου και καπετάνιος του “Κύκνου”, του “Σαντορίνη”, του “Γεώργιος Εξπρές”, του “Ποσειδών Εξπρές”.
Από τα παλιά κλασσικά ποστάλια της γραμμής είχα την τύχη να ταξιδέψω με το “Μυρτιδιώτισσα”, το “Ευαγγελίστρια”, το “Μαριλένα”. Αυτά, βέβαια, δεν τα θυμάμαι, μιας και ήμουν πολύ μικρός.
Δεν θα ξεχάσω, όμως, ποτέ το “Κανάρης”, το “Μιαούλης”, το “Κάλυμνος”, το “Λητώ” (μετέπειτα “Οία), το “Αλκυών”, καθώς είχα την τύχη να κάνω μαζί τους πολλά ταξίδια.
Ο κόσμος των κλασικών ποσταλιών ήταν ένας ξεχωριστός κόσμος. Ο κόσμος των επιβατηγών/οχηματαγωγών ήταν ένας άλλος διαφορετικός κόσμος. Και νομίζω ότι τα νησιά μας πριν από τη δεκαετία του ’80 ήταν πολύ πιο όμορφα από ότι είναι σήμερα. Το ίδιο και τα καράβια.
Το “Αλκυών” πρέπει να είναι το τελευταίο κλασικό ποστάλι που προσέγγισε στη Σίφνο.
Το “Μιαούλης” ταξίδεψε μέχρι το 1985, αλλά δε πρέπει την τελευταία του χρονιά να έπιανε στη Σίφνο.
Μια ακόμα εκπληκτική φωτογραφία του σπουδαίου Σιφνιού φωτογράφου, του Γιάννη Βασσάλου (ή Γιάννης του Διαμάντου, όπως είναι γνωστός στη Σίφνο).
Ένας εξαιρετικός άνθρωπος φωτογραφίζει ένα εξαιρετικό πλοίο.
Το “Αλκυών” πρέπει να είναι ένα από τα τελευταία πλοία που έδεναν με τον τρόπο αυτό.
Η αποχώρηση του σήμανε και το τέλος των κλασσικών ποσταλιών για τη γραμμή μας.
Ο ανταγωνισμός, εκείνη την εποχή, ανάμεσα στα ξαδέλφια Βεντούρηδες υπήρξε μνημειώδης.
Το πλοίο, παρόλο που δεν έμεινε για πολλά χρόνια στη γραμμή, άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του …
