Οι μέλισσες που έχουν ρίζες από το τοπικό περιβάλλον διαχειρίζονται πολύ καλύτερα τον αγώνα για επιβίωση από ότι οι εισαγόμενες μέλισσες από ξένα περιβάλλοντα, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε σε ειδικό τεύχος του περιοδικου journal of apicultutal research.
Από το 1886, βασίλισσες αποστέλλονται ταχυδρομικός σε μελισσοκόμους και κτηνοτρόφους. Σήμερα υπολογίζεται ότι περίπου ένα εκατομμύριο βασίλισσες αποστέλλονται μέσω του ταχυδρομείου κυρίως στις ΗΠΑ, τον Καναδά την Ευρώπη και την Αυστραλία.
Ωστόσο, οι επιστήμονες από τις μισές Ευρωπαϊκές χώρες διαπίστωσαν ότι οι μέλισσες που είναι προσαρμοσμένες στο τοπικό περιβάλλον είναι πολύ καλύτερες από τις μέλισσες που αγοράστηκαν και εισήχθησαν από μία διαφορετική περιοχή. Αυτό καθορίζεται με την διερεύνηση της αλληλεπίδρασης μεταξύ της γενετικής σύστασης του μελισσών και του περιβάλλοντός τους. Παρόλο που είναι γνωστά πολλά για τη γεωγραφική και γενετική ποικιλομορφία των μελισσών η γνώση σχετικά με την προσαρμογή των μελισσών στο τοπικό περιβάλλον είναι περιορισμένη.
“Πολλοί μελισσοκόμοι πιστεύουν ότι είναι καλύτερο να αγοράζουν βασίλισσες από έξω, αντί να χρησιμοποιούν για αναπαραγωγή τις βασίλισσες που έχουν στις δικές τους κυψέλες”, δήλωσε ο ανώτερος επιστήμονας Per Kryger από το τμήμα αγροοικολογίας του πανεπιστημίου του Arhus. “Ωστόσο, υπάρχουν όλο και περισσότερες ενδείξεις ότι το παγκόσμιο εμπόριο μελισσών έχει επιζήμιες επιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της εξάπλωσης νέων ασθενειών και παρασίτων”
Η μελέτη διεξήχθη χρησιμοποιώντας 621 αποικίες μελισσών με 16 διαφορετικές γενετικές προελέυσεις. Οι κυψέλες δημιουργήθηκαν σε 11 χώρες της Ευρώπης, με ένα τοπικό στέλεχος και δύο ξένες αποικίες μελισσών σε κάθε μία από τις τοποθεσίες.
Οι παράγοντες που είχαν τη μεγαλύτερη επίδραση στην επιβίωση των μελισσών ήταν η μόλυνση από το άκαρι varroa, προβλήματα με τις βασίλισσες και η μόλυνση από την νοσεμιαση. Οι αποικίες με βασίλισσες από το τοπικό περιβάλλον διαχειρίστηκαν αυτούς τους παραγοντες κατά μέσο όρο 83 ημέρες περισσότερο από τις αποικίες με βασίλισσες από ξένες περιοχές.
“Είναι ξεκάθαρο ότι οι ντόπιες μέλισσες είναι καλύτερες από τις εισαγόμενες και ζουν περισσότερο“, δήλωσε ο Δρ. Kryger. “Δεν είναι δυνατόν να επισημανθεί ένας μόνο παράγοντας που δίνει στις τοπικές μέλισσες το πλεονέκτημα, αλλά φαίνεται να είναι μία αλληλεπίδραση μεταξύ πολλών παραγόντων. Τα αποτελέσματα μας δείχνουν ότι η μελλοντική πορεία είναι να ενισχυθούν τα προγράμματα αναπαραγωγής των τοπικών μελισσών και όχι με τις εισαγόμενες βασίλισσες. Αυτό θα συνέβαλε στη διατήρηση της φυσικής ποικιλομορφίας του πληθυσμού των μελισσών. Θα συμβάλλει επίσης στην πρόληψη της κατάρρευσης των αποικιών των μελισσών, στη βελτιστοποίηση της βιώσιμης παραγωγικότητας και στη διατήρηση της συνεχούς προσαρμογής στις περιβαλλοντικές αλλαγές”.
“Οι επιζήμιες εισαγωγές κρύβουν επιβλαβή παράσιτα και παθογόνα, αλλά είναι επίσης αναπόφευκτο ότι οι εισαγόμενες μέλισσες αντιπροσωπεύουν μια αρνητική επίδραση για την γενετική ακεραιότητα των τοπικών πληθυσμών”, γράφουν οι συγγραφείς. “Η εξάπλωση των εισαγόμενων γονιδίων στον τοπικό πληθυσμό και η επακόλουθη αύξηση της γενετικής ποικιλομορφίας δεν είναι καθόλου επωφελής. Δεδομένου ότι τα μη προσαρμοσμένα γονίδια θα επιλεγούν, η διαδικασία αυτή μπορεί βραχυπρόθεσμα να συμβάλει σε απώλειες αποικιών και μακροπρόθεσμα είναι μη βιώσιμη.”
Η έρευνα διεξήχθη από μέλη της Διεθνούς Ερευνητικής Ένωσης για τις μελισσες COLOSS που εχει μελη σε 63 χώρες.
Πηγή: EntomologyToday
Επιμέλεια: MelissokomiaNet.gr
