Ο Πολιτιστικός Όμιλος Λιτοχώρου ταξιδεύει στο 13ο Φεστιβάλ Κυκλαδικής Γαστρονομίας “Νικόλαος Τσελεμεντές”
“Σι προυσφέρου μια φλιά
να γιμώσεις την κλοιά
κι ύστιρα χουρτάτους
δόσμου δυο γλυκά φιλιά”
Έτσι εκφράζονταν οι Λιτοχωρίτισσες νοικοκυρές από τα παλιά χρόνια, καθώς ήταν ταγμένες να ασκούν τη νοικοκυροσύνη στο σπίτι τους, όπως όριζε η παράδοση στο Λιτόχωρο, “η γυναίκα είναι για το σπίτι, αφέντρα και κυρά”.
Οι Λιτοχωρίτισσες χρησιμοποιούσαν στην τροφή και τη μαγειρική τους όλα τα αγαθά που πρόσφερε η φύση του Λιτοχώρου, το βουνό, ο κάμπος, η θάλασσα,.
Θαλασσινά και κρέας σε ποικίλες νοστιμιές, μαγειρεμένο, καπαμάς, με κρεμμύδια, μελιτζάνες και όλα τα φυτά. Γεμιστό κατσίκι και κοτόπουλο, κεφτέδες με κουρκούτι, με το λάδι που ξέμενε μετά το τηγάνισμα.
Πίτες ατελείωτες ήταν το τακτικό γεύμα, αφού το σιτάλευρο και το καλαμποκάλευρο υπήρχε άφθονο κι η φύση πρόσφερε πλούσια τα αγαθά για το “σύβρασμα”, με κορυφαία τη Βασιλόπιτα-κρεατόπιτα με τραγίσιο κρέας.
Μπομπότα με κολοκύθα και καλαμποκίσιο αλεύρι, με τυρί συνήθως αλλά και τσιγαρίδες τις μέρες των Χριστουγέννων, που έσφαζαν τα γουρουνόπουλα. Κρομμυδοκεφτέδες, μπουρανί, πασπαλόπιτα με καλαμποκίσιο αλεύρι και με “λάχανα”-τα άγρια χόρτα των αγρών.
Σουσαμόπιτα, σοδάτη , ρετσέλι, φτάσμα για τις κουλούρες του Πάσχα και γλυκά του κουταλιού τα γλυκίσματα.
Γιατί μόνο όταν το στομάχι είναι γεμάτο, ο άνθρωπος μπορεί να δράσει, να δημιουργήσει, να χαρεί τα συναισθήματα του, να ζήσει, να ευτυχίσει.
Νίκος Ντάβανος
Συνταξιούχος φιλόλογος – συγγραφέας