Ήταν μεγάλη η τιμή που έκανε στο KAIPOUTHEOS.GR ο καπετάν-Στέλιος Περιστεράκης να μας μιλήσει για τη θαλασσινή ζωή του και τα καράβια με τα οποία ταξίδεψε.
Η συνάντησή μας πραγματοποιήθηκε στη Σαμοθράκη κατά την περίοδο που το πλοίο εκτελούσε δρομολόγια από Αλεξανδρούπολη για Σαμοθράκη.Την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2019 το πλοίο ολοκληρώνει τα δρομολόγιά του και επιστρέφει στη Σύρα για να συνεχίσει με τα ενδοκυκλαδικά δρομολόγιά του.
O καπετάν-Στέλιος Περιστεράκης είναι μια μεγάλη μορφή για τα νησιά των Κυκλάδων.
Κυκλαδίτης και ο ίδιος από τη Νάξο, παντρεμένος στη Σύρα, ταξιδεύει από το 2004 ως καπετάνιος με τα πλοία της άγονης γραμμής σε ενδοκυκλαδικά δρομολόγια με έδρα της Σύρα.
Είναι άνθρωπος μετρημένος που αποφεύγει τα πολλά λόγια και τη δημοσιότητα.
Νιώθει χαρά να ταξιδεύει στα Κυκλαδονήσια εκτελώντας μια αποστολή που πιο πολύ είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα.
Τον συναντήσαμε στη Σαμοθράκη όπου βρέθηκε με το «ΑΡΤΕΜΙΣ» από τις 26 Αυγούστου 2019 προκειμένου να εκτονωθεί το μεγάλο πρόβλημα που προέκυψε στις αρχές Αυγούστου με τις διαδοχικές αβαρίες των πλοίων της SAOS FERRIES.
To «ΑΡΤΕΜΙΣ» έφτασε στο λιμάνι της Καμαριώτισσας της Σαμοθράκης με τον καιρό φρεσκαρισμένο το μεσημέρι της Δευτέρας 26 Αυγούστου 2019 και έδεσε απλά και ωραία σαν να ήταν ένα από τα συνηθισμένα γνώριμα λιμάνια της γραμμής των Κυκλάδων.
Ο καπετάν-Στέλιος Περιστεράκης είναι μέγας δεξιοτέχνης στις μανούβρες.
Με καιρούς ασύλληπτους σε λιμάνια απίθανα καταφέρνει να δέσει για να αποβιβάσει λίγους επιβάτες ή απλά και μόνο τα φάρμακα που έχουν ανάγκη οι λιγοστοί κάτοικοι του χειμώνα της Σικίνου, της Φολεγάνδρου, της Σερίφου, της Κιμώλου, της Μήλου, της Σίφνου, της Κύθνου, της Κέας, της Άνδρου, της Πάρου και λίγο παλιότερα της Ηρακλειάς, της Σχοινούσας, της Δονούσας, της Ανάφης, του Κουφονησίου και των άλλων νησιών.
Τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να περιγράψει κανείς τι γίνεται ακριβώς στα χειμωνιάτικα δρομολόγια του «Άρτεμις».
Πώς το πλοίο παλεύει δαμάζοντας τα κύματα για να δέσει ….
Ποια χαρά παίρνει ο καπετάνιος όταν καταφέρνει να δέσει το πλοίο με τα κύματα να σκάνε θεόρατα πάνω στο ντόκο ….
Μόνο όσοι τα ζουν είτε ως μέλη του πληρώματος είτε ως επιβάτες είτε οι κάτοικοι των νησιών μπορούν πραγματικά να καταλάβουν πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος αυτού του πλοίου όλες τις εποχές του έτους ….
Φανταστείτε πως το χειμώνα είναι ένα πλοίο που ταξιδεύει κάποιες φορές
οριακά με αντίξοες καιρικές συνθήκες που συναντά εν πλω και
καλείται να τις αντιμετωπίσει, τη στιγμή που άλλα πλοία έχουν τη
δυνατότητα ή την ευχέρεια λόγω δρομολογίων να παραμείνουν δεμένα.
Στις ερωτήσεις που του κάναμε ο καπετάν-Στέλιος Περιστεράκης απάντησε:
ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ, ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΤΕ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΝΑΥΤΙΛΙΑ;
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νάξο, το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων που ταυτόχρονα όμως έχει και μεγάλη ναυτική παράδοση. Το πατρικό μου σπίτι, αυτό που μεγάλωσα ήταν κοντά στο λιμάνι και ο πατέρας μου ήταν ναυτικός. Η ζωή μου θα έλεγα πως είναι δεμένη με τη θάλασσα απ΄ όταν γεννήθηκα. Πλοία να μπαινοβγαίνουν στο λιμάνι, κουβέντες ναυτικών στη γειτονιά, η εικόνα του πατέρα μου να φεύγει και να έρχεται από ταξίδια κουβαλώντας την αγάπη του για τη θάλασσα αλλά και τις δυσκολίες του επαγγέλματος είναι εικόνες ανεξίτηλα χαραγμένες μέσα μου. Έτσι μοιάζει εντελώς φυσικό να ακολουθήσω τη ναυτική παράδοση της οικογένειας.
Το 1988 αποφοίτησα από τη σχολή Εμποροπλοιάρχων Σύρου και ανδρώθηκα στα πλοία της Ελληνικής Ακτοπλοΐας Ε/Γ-Ο/Γ «ΝΑΞΟΣ» και «ΠΑΡΟΣ».
Το 1990 παρουσιάστηκα στο πολεμικό ναυτικό όπου υπηρέτησα Σημαιοφόρος – κυβερνήτης σε Ρ/Κ. Μετά τη λήξη της θητείας μου το 1992 ξανά στη θάλασσα στην εταιρεία VΕΝTOURIS SEA LINES, στο πλοίο “ΑΠΟΛΛΩΝ ΕΞΠΡΕΣ 1” με το μεγάλο Δάσκαλο Κaπετάν-ΣΠΥΡΟ ΘΗΡΑΙΟ.
Υπηρέτησα επίσης στα πλοία: «ΑΠΟΛΛΩΝ ΕΞΠΡΕΣ 2», «ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ 2», στο Ε/Γ-Τ/Ρ «ΑΡΤΕΜΙΣ» στη γραμμή ΚΡΗΤΗ – ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ (το παλιό «ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ») και στο «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΞΠΡΕΣ» στη γραμμή των Κυκλάδων.
Το 1995 πήγα στο «ΕΞΠΡΕΣ ΠΑΡΟΣ», πρώην «ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ», στην άγονη γραμμή στις Κυκλάδες με βάση τη Σύρο, με τον εξαιρετικό πλοίαρχο Καπετάν-Λεωνίδα ΚΑΛΙΔΩΝΗ και το 1996 μεταπήδησα στις Μινωικές γραμμές υπηρετώντας στο πλοίο «ΑΡΙΑΔΝΗ».
Το 1998 πήγαμε στη γραμμή Libya [Tarabulus – Tripoli] Marocco [Tanger – Casablanca] Malta – [Valetta] και Jedda όπου μεταφέραμε προσκυνητές στη περίοδο του Ραμαζανιού, για λίγους μήνες και μετά επιστροφή στην Ελλάδα και ξανά στις Κυκλάδες στη γραμμή για Πάρο-Νάξο-Σαντορίνη και μια φορά την εβδομάδα για Αμοργό-Αστυπάλαια.
Επίσης υπηρέτησα στα πλοία: «ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ» και «ΙΚΑΡΟΣ ΠΑΛΛΑΣ» στη γραμμή Πάτρα-Ιταλία και «Ν. ΚΑZΑΝΤΖΑΚΗΣ» στη γραμμή Πειραιάς- Ηράκλειο.
Το καλοκαίρι του 2000 πήγα στη Ν. Κορέα στο koje Island στα ναυπηγεία της Samsung ως Ύπαρχος στα new buildings “ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ” – “ΩΚΕΑΝΟΣ”, όπου παρακολούθησα το χτίσιμο των δυο πλοίων «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ» και «ΩΚΕΑΝΟΣ». Σημαντικός σταθμός της πορείας μου με τη τεράστια τεχνογνωσία που απόκτησα καθ όλη τη διάρκεια της ναυπήγησης.
Είχα την τιμή και τη τύχη να υψώσω την ελληνική σημαία στο πλοίο «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ» τον Μάρτιο του 2001 συνεχίζοντας την παράδοση της ελληνικής ναυτιλίας με πλοίαρχο και δεύτερο σημαντικό Δάσκαλο στη σταδιοδρομία μου τον Καπετάν-Γιάννη ΔΟΚΙΑΝΑΚΗ με τον οποίο ξεκινήσαμε το παρθενικό ταξίδι του «ΠΡΟΜΗΘΕΑ» από Κορέα στην Ελλάδα. Στην συνέχεια ξεκινήσαμε ταξίδια στη γραμμή Πάτρα Ιταλία.
Το 2002 πήρα μετάθεση στο «ΑΡΙΑΔΝΗ ΠΑΛΛΑΣ 1», πρώην «ΩΚΕΑΝΟΣ», και ταξίδεψα ως Ύπαρχος στη γραμμή από Genova Tunis – Malta.
Το 2004 ανέλαβα πλοιαρχία στο «ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝΟΥ», πρώην «ΛΗΜΝΟΣ» της εταιρείας Νομικού, και αργότερα στο «ΠΑΝΑΓΙΑ ΧΟΖΟΒΙΩΤΙΣΣΑ», πρώην «ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ» στην άγονη γραμμή των Κυκλάδων και στη συνέχεια στο «ΑΙΟΛΟΣ ΚΕΝΤΕΡΗΣ».
Το 2008 ανάλαβα πλοίαρχος στο Φ/Γ – Ο/Γ “AEGEAN STAR” της εταιρείας του κ. Κ. Αγαπητού, σε ταξίδια για Χίο – Μυτιλήνη, για Κύθηρα – Χανιά και για Λεμεσσό – Χάϊφα – Αλεξάνδρεια και είχα τη χαρά την 1η Ιανουαρίου 2009 να είμαι το πρώτο Φ/Γ-Ο/Γ πλοίο που κατέπλευσε στο λιμάνι του Πειραιά.
Από τον Ιούνιο του 2009 βρίσκομαι στο πλοίο «ΑΡΤΕΜΙΣ» της εταιρείας HELLENIC SEAWAYS, ναυλωμένο στην ΑΝΕΚ έως το Οκτώβρη του 2012 στην άγονη γραμμή των Κυκλάδων.
Αρχές του 2013 πήγα για λίγο στο πλοίο «ΠΡΕΒΕΛΗΣ» της εταιρείας ΑΝΕΚ στη γραμμή Πειραιά – Μήλο – Σαντορίνη – Ανάφη – Ηράκλειο – Σητεία – Κάσο – Κάρπαθο (Πηγάδια)- Κάρπαθο – (Διαφάνι) – Χάλκη – Ρόδο. Το 2013 – 2014 ήμουν στο «ΕΞΠΡΕΣ ΠΗΓΑΣΟΣ» και στο «ΑΠΟΛΛΩΝ ΕΛΛΑΣ» της HELLENIC SEAWAYS από Βόλο για Σποράδες και από Άγιο Κωνσταντίνο για Σποράδες.
Και συνεχίζω με το πλοίο «ΑΡΤΕΜΙΣ» της εταιρείας HELLENIC SEAWAYS στην άγονη γραμμή των Κυκλάδων όπου έγραψε και συνεχίζει να γράφει ιστορία. Αγαπήθηκε από όλα τα πληρώματα που το υπηρέτησαν και το υπηρετούν, αλλά επίσης αγαπήθηκε και από τους επιβάτες που είχαν και έχουν την ευκαιρία ενός απολαυστικού ταξιδίου.
Τον Ιανουάριο του 2017 ταξιδέψαμε για Βόρειο Αιγαίο Άη Στράτη – Λήμνο – Καβάλα με το πλοίο «ΑΡΤΕΜΙΣ», σε αντικατάσταση του πλοίου «ΠΗΓΑΣΟΣ» για την ετήσια ακινησία του. Τον Φεβρουάριο ξανά πίσω στις ΚΥΚΛΑΔΕΣ οργώνοντας καθημερινά το Αιγαίο πέλαγος δίνοντας ζωή στα Κυκλαδονήσια μας.
Τον Αύγουστο 2019 ξανά Βόρειο Αιγαίο από Σαμοθράκη για Αλεξανδρούπολη σε αντικατάσταση του πλοίου «ΣΑΟΣ II» και επιστροφή στις Κυκλάδες.
Είχα τη τύχη όλα αυτά τα Θαλασσινά μου χρόνια να συνεργαστώ με σπουδαίους ναυτικούς και εξαιρετικούς πλοιάρχους».
Για ένα ναυτικό τελικά τα πάντα είναι σταθμοί. Ο καθένας με τις δικές του προσλαμβάνουσες και ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ που αφομοιώνονται σαν μια τεράστια γνώση.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ 25 ΧΡΟΝΙΑ ΘΑΛΑΣΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΣΑΣ ΠΛΟΙΟ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ;
<< Μια τσιμινιέρα με όρισε στο κόσμο και σφυρίζει …>> όπως λέει ο ποιητής των ναυτικών Καββαδίας.
Τι να σας πω δύσκολη ερώτηση. Για μένα η θάλασσα είναι ο φυσικός μου χώρος. Το πλοίο είναι το σπίτι μου, αν σκεφτείτε ότι οι ώρες που είμαι στη γέφυρα, είναι περισσότερες από αυτές που με βλέπει το κανονικό μου σπίτι και η οικογένεια μου. Οι συνεργάτες μου, το πλήρωμα είναι η θαλασσινή μου οικογένεια και οι κάτοικοι των νησιών της άγονης γραμμής που υπηρετώ με αφοσίωση τόσα χρόνια οι συγγενείς και οι φίλοι μου. Μετά από τόσα χρόνια υπηρεσίας , που κανονικά θα μπορούσα να έχω κουραστεί, το πάθος μου για τη θάλασσα και τα ταξίδια παραμένει ζωντανό και αμείωτο σε ένταση. Και πολλά πράγματα ακόμη…
Η αγάπη για τα ταξίδια … Να θες να φτάσεις σ ένα λιμάνι, αλλά μόλις φτάσεις να θες να ξαναφύγεις. Δεν μπορώ να σας το μεταφέρω ακριβώς. Το αίσθημα της ελευθερίας που σου δίνει το ταξίδι στη θάλασσα, ο ανοιχτός ορίζοντας, η καθαρότητα και ετοιμότητα της σκέψης, η συνύπαρξη με τα φυσικά στοιχεία όλα αυτά σε ορίζουν στα ταξίδια.
Θάλασσα και πλοίο είναι η καρδιά και το μυαλό.
« θα μείνω ιδανικός και αμετανόητος εραστής των ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων» θα έλεγα παραφράζοντας λίγο τον Καββαδία».
ΑΡΚΕΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙΤΕ ΤΙΣ ΑΓΟΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ. ΕΡΧΕΣΤΕ ΣΕ ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΗΣΙΩΤΕΣ.
ΠΩΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΝΩΝ ΓΡΑΜΜΩΝ;
«Ακριβώς όπως τα λέτε. Μπορεί να μην επέλεξα εξαρχής να κάνω αυτό το δρομολόγιο της άγονης γραμμής, δεν εξαρτάται από μας πάντα. Δεν κάνουμε εμείς την επιλογή, πόσο μάλλον όταν ξέρουμε ότι πρόκειται για δρομολόγιο με ιδιαίτερες απαιτήσεις και φυσικά πολλές δυσκολίες.
Από την άλλη όμως μ΄έναν περίεργο τρόπο έχω δεθεί με τη γραμμή αυτή και το θεωρώ σα χρέος απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που στις περισσότερες περιπτώσεις ζουν ξεχασμένοι στα μικρά και απομακρυσμένα αυτά νησιά, που οι περισσότεροι τα αντιμετωπίζουν ως τουριστικό προορισμό δίνοντας τους ζωή μόνο για 2 μήνες το χρόνο και μετά πέφτουν πάλι στην αφάνεια έχοντας να αντιμετωπίσουν μόνοι τους τα προβλήματά τους.
.
Η σημασία των άγονων γραμμών είναι τεράστια, κάτι που φάνηκε πρόσφατα όταν κρίθηκε απαραίτητο να φύγουμε για λίγο από τη γραμμή ενδοκυκλαδικών δρομολογίων για να εξυπηρετήσουμε τη γραμμή Αλεξανδρούπολη – Σαμοθράκη.
Τιμή λοιπόν και ιερό καθήκον του επαγγέλματος μου να υπηρετώ τους νησιώτες της άγονης γραμμής που με αγκαλιάζουν με την αγάπη τους , αντλώντας ομορφιά από την καθημερινότητα τους, ακούγοντας τις αγωνίες, τα παράπονα τους… με συγκινεί η εμπιστοσύνη με την οποία με περιβάλουν.
Όπως καταλαβαίνετε είμαι άρρηκτα δεμένος με αυτά τα δρομολόγια. Από αυτά εξαρτάται συχνά η δουλειά τους, η εξασφάλιση των αναγκαίων αγαθών για να ζήσουν και τέλος το σημαντικότερο η ίδια τους η ζωή- και δεν υπερβάλλω – αφού είναι γνωστό ότι τα περισσότερα από αυτά τα νησιά έχουν έναν αγροτικό γιατρό που φυσικά δεν μπορεί να κάνει τα πάντα. Συχνά η διακομιδή ασθενών είναι απαραίτητη, προκειμένου να σωθεί μια ζωή. Γι αυτό το λόγο σας λέω ότι το δρομολόγιο της Άγονης γραμμής δεν είναι για μένα η εκπλήρωση μιας επαγγελματικής υποχρέωσης, είναι πολύ περισσότερα πράγματα, είναι η επιτέλεση ενός χρέους, μιας αποστολής ιερής, αφού το πρωταρχικό μέλημα και στόχος είναι να υπηρετήσουμε τον ίδιο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του».
ΤΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΕΧΕΤΕ ΑΠΟΚΟΜΙΣΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΗ;
«Τις σπουδαιότερες και πιο ουσιαστικές. Ένα καθημερινό δρομολόγιο που σε φέρνει κοντά με αυτούς τους ανθρώπους, τους αφανείς ήρωες που εμμένουν σε εποχές δύσκολες να είναι αληθινοί ακρίτες και να φυλάνε Θερμοπύλες. Σύμβολα ταυτότητας και σημείο αρχέγονης αναφοράς μας. Έχω ζήσει στιγμές αγωνίας όταν έβλεπα ότι οι καιρικές συνθήκες ήταν ιδιαιτέρως αντίξοες και υπήρχε το ενδεχόμενο να μην μπορέσουμε να προσεγγίσουμε τα απομακρυσμένα νησιά.
Αλλά έζησα και στιγμές μεγάλης ικανοποίησης, από αυτές που μόνο το επάγγελμα αυτό και συγκεκριμένα το δρομολόγιο της άγονης γραμμής μπορεί να προσφέρει σε κάποιον. Ο ανεφοδιασμός των νησιών ειδικά το χειμώνα με τα απαραίτητα, η διακομιδή των ασθενών σε ένα μεγαλύτερο νησί, η μεταφορά και η εξασφάλιση των φαρμάκων που έπρεπε να φτάσουν σε συγκεκριμένη στιγμή. Είμαι ο δικός τους άνθρωπος, ο καπετάν Στέλιος τους.
Όταν βλέπουν το βαπόρι να πλησιάζει λένε είναι του Αγίου Βαπορίου. Εγώ πάλι ξέρω πώς με τη βοήθεια του Θεού και του Αγίου Νικόλα βρίσκω το θάρρος να ξεπερνώ τα δύσκολα. Μπορεί η άγονη γραμμή να μη συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας παρά μόνο όταν υπάρχουν προβλήματα, όμως όλα όσα κέρδισα και κερδίζω αυτά τα χρόνια με τα δρομολόγια της άγονης γραμμής δεν τα αλλάζω με τίποτα. Είναι άυλες ανεκτίμητες αξίες της ψυχής μου. Η άγονη γραμμή είναι για μένα η ξεχωριστή εμπειρία ζωής».
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΑΣ:
Ένα τόσο δυναμικό επάγγελμα, όπως το δικό μας, φυσικό είναι να μας επιφυλάσσει δυνατές συγκινήσεις.
Το τι ακριβώς μπορεί να είναι αυτά «τα σημαντικά περιστατικά» θα το κρίνετε εσείς σε μια εποχή μάλιστα όπου οι ανθρώπινες κοινωνίες μαστίζονται από έλλειψη ανθρωπισμού. Για μας που κυνηγάμε τους ανέμους και Δαμάζουμε τα κύματα όλα είναι εξίσου σπουδαία, σημαντικά, σοβαρά και βαθειά ανθρώπινα. Θα αναφέρω μόνο ένα δυο που μου ρχονται τώρα στο μυαλό.
1.Θεοφάνεια στη Φολέγανδρο.
«Ιανουάριος 2011 ταξιδεύοντας στην άγονη γραμμή την ημέρα των Θεοφανείων που ημερεύουν τα νερά αγναντεύοντας τα νησάκια μας ένιωθα την ανάγκη να προσφέρω κάτι διαφορετικό στους νησιώτες μας που οι χαρές τους είναι μετρημένες και τα δρώμενα από τα μεγάλα αστικά κέντρα φθάνουν εκεί σαν απόηχος. Έτσι σκέφτηκα να γιορτάσουμε τον Αγιασμό των υδάτων στο πρώτο νησί που προσέγγισα στη Φολέγανδρο.
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω τη συγκίνηση που νιώσαμε όλοι μας. Λύνοντας το κάβο τα μάτια όλων μας ήταν υγρά και καθώς σιγά- σιγά απομακρυνόμαστε από το μικρό λιμανάκι κανένας κάτοικος δεν έφυγε μας χαιρετούσαν μας έγνεφαν μας έστελναν ευχές, είμαστε οι δικοί τους άνθρωποι».
2.Δεν θα μπορούσα να παραλείψω τέλος ως δυνατά συγκινητικά
περιστατικά που θα μείνουν ανεξίτηλα στη μνήμη μου τις
διασώσεις που έχω κάνει στη καριέρα μου».
ΤΟ 2011 ΑΝΑΔΕΙΧΘΗΚΑΤΕ ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ LLOYD’S .
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΑΣ;
«Σίγουρα είναι μια σημαντική στιγμή στην καριέρα μου. Αυτές όλες οι διακρίσεις για μένα, με προσδιορίζουν πρώτα σαν άνθρωπο αλλά και σαν ναυτικό. Δείχνουν ότι αναγνωρίζεται και δικαιώνεται κατά κάποιον τρόπο η πορεία μου στο χώρο της ελληνικής ναυτιλίας αλλά μου δημιουργούν και μεγαλύτερο αίσθημα ευθύνης για να συνεχίσω με ακόμη μεγαλύτερο πάθος την προσφορά μου στους ανθρώπους είτε με την εξασφάλιση ενός ασφαλούς και απολαυστικού ταξιδιού είτε με την έγκαιρη παρέμβαση σε δύσκολες περιστάσεις.
Θα ήθελα να τονίσω βέβαια ότι με τη βράβευση των Lloyd’s στο πρόσωπό μου θεωρώ ότι τιμώνται όλοι οι έλληνες ναυτικοί που συχνά αντιμετωπίζουν με επιτυχία παρόμοιες δυσκολίες.
Oι βραβεύσεις δεν αποτελούν στόχο αλλά με ενδυναμώνουν να συνεχίσω τη πορεία της ψυχής μου τη διαδρομή της <<άγονης γραμμής μου>>.
ΕΧΕΤΕ «ΒΓΑΛΕΙ» ΝΕΟΥΣ ΠΛΟΙΑΡΧΟΥΣ:
«Πάντα μου αρέσει να βοηθάω τους νέους αξιωματικούς γιατί είναι η συνέχεια και το μέλλον μας, και προσπαθώ να τους διδάξω τις εμπειρίες και τεχνικές της ναυτικής τέχνης. Σύμφωνα με τις ικανότητες και τις γνώσεις τους που έχουν αποκομίσει από τις σχολές τους, διαμορφώνουν και την επαγγελματική τους κατάρτιση και σήμερα τους καμαρώνω για την εξέλιξη τους, και είμαι περήφανος γιατί έχω συνεισφέρει και τα θεωρώ και δικά μου παιδιά. Ένας καπετάνιος πρέπει να είναι δίκαιος και όπως αφουγκράζεται τα κύματα να αντιλαμβάνεται τις επαγγελματικές και ανθρώπινες ανησυχίες του πληρώματος κρατώντας τις πρέπουσες ισορροπίες. Αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ βοηθώντας τα νέα παιδιά που δείχνουν να αγαπούν πραγματικά το επάγγελμα αυτό.
Εξάλλου έχω κι έναν λόγο παραπάνω. Σκέφτομαι ότι στη θέση των παιδιών αυτών που θέλουν να τους δοθεί μια ευκαιρία, να νιώσουν ότι είναι εκείνοι οι κυβερνήτες του πλοίου έστω και για λίγο, μπορεί να βρεθεί και ο γιος μου, που σπουδάζει τώρα στη σχολή Εμποροπλοιάρχων».
ΔΕΝΕΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΤΕ ΚΑΠΕΤΑΝΕΨΕΙ:
«Όπως είπα και παραπάνω το πλοίο δεν είναι μόνο λαμαρίνες, είναι το σπίτι μου. Δεν το βλέπω σαν κάτι άψυχο. Πρέπει να αφουγκράζεσαι καλά το κάθε πλοίο, να ξέρεις τις ιδιαιτερότητες του και να τις σέβεσαι. Κάθε πλοίο έχει τη δική του προσωπικότητα και ιστορία δένεσαι και τα αγαπάς με τα πληρώματα και γίνεσαι μια οικογένεια που είναι κομμάτι της ζωής σου».
Καπετάν-Στέλιο Περιστεράκη, σας ευχαριστούμε από καρδιάς!!!
