ΤΟ ΚΥΡΑ ΜΑΡΩ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΑΚΗ

Μια παλιά φωτογραφία που μας γυρίζει σαράντα-σαράντα πέντε περίπου χρόνια πριν στα Εξάμπελα της Σίφνου μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’70.
Το κυρά-Μαρώ του Αντωνάκη του Μάρκου πλένει στη σκάφη πάνω στη στέρνα. Από πίσω της η παλιά θημωνιά. Ένα μεγάλο κουτί με πελτέ “ΚΥΚΝΟΣ” πάνω στο άνοιγμα της στέρνας,το οποίο ήταν η σίγκλα που ανέβαζε νερό από την στέρνα για να πλύνει.
Δίπλα πρέπει να είναι η θεία-Μαρία του θείου του Νίκου, του δεύτερου γιου του κυρά-Μαρού.
Το κυρα-Μαρώ από τα Εξάμπελα ήταν ένας απίστευτος άνθρωπος για τα σημερινά δεδομένα. Γεννήθηκε το 1905. Ήταν το γένος Τρούλλου. Η μητέρα της πέθανε όταν ήταν έντεκα ετών και ανέλαβε το ρόλο της μάνας για τα μικρότερα αδέλφια. Η πιο μικρή, η Χρυσούλα, ήταν τότε μόλις δεκαεπτά μηνών. Ζύμωνε τα ψωμιά της οικογένειας και καλά-καλά δεν έφτανε τη σκάφη. Της συμπαραστάθηκαν τότε η θεία η Μαργαρίτα, η Μπενάκαινα, η μητέρα της Αιμιλίας και του Φλουριού και η θεία η Φραντζεσκούλα, η μητέρα του Αντωνάκη του Τσώχου, του δασκάλου.
Παντρεύτηκε το Αντωνάκη του Μάρκου και έκαναν οκτώ παιδιά, πέντε γιους και τρεις κόρες.
Υπηρέτησε για χρόνια τη Ναδάλαινα μέχρι το 1969 που έφυγε από τη ζωή. Η Ναδάλαινα ήταν σαν γιαγιά των παιδιών του κυρά-Μαρού.
Ευτύχησε να δει όλα τα παιδιά της παντρεμένα και αποκατεστημένα. Χάρηκε δεκατρία εγγόνια και πέντε δισέγγονα.
Έφυγε από τη ζωή στα τέλη του Γενάρη του 1994, τέτοιες μέρες ήταν, για να σμίξει ξανά με το Αντωνάκη που τόσο αγάπησε.