Τα παρακάτω ποιητικά είναι εις μνήμη του Νίκου Ατσόνιου Προυνίδη ο οποίος κηδεύτηκε σήμερα χωρίς κόσμο λόγω των μέτρων για τον κορονοϊό:
Καμενα χρόνια και καιροι
Που εισαστε περασμένα
Γυριστε πισω μια φορα
Χαρουμενα για μενα
Απο μικρος στη θαλασσα
Και μεσα στα βαπορια
Να βοηθησεις τους γονείς
Τοτε που ειχαν ζορια
Μεγαλωσες τ αδερφια σου
Σα δεύτερος πατερας
Και είσαι σ ολων τις καρδιες
Μες της ζωης το περας
Ριζες Αρτεμωνιατικες
Μεγαλωσες στο Κάστρο
Και πισω στην Καταβατη
Εγνωρισες το Αστρο
Εκει την εδρα εστησες
Και εκανες δυο κορες
Πλεον εκει ειχες το νου
Κι ας γυριζες τις χωρες
Θυμαμαι τα κυνηγια μας
Πέρδικα και μπεκατσα
Και στο λαγο πηγαιναμε
Κρατουσες παντα ματσα
Μαζι με τον πατερα μου
Οργωνατε τις φιδες
Κι ολος ο κοσμος ελεγε
Προυνιδια μερακληδες
Εκανε κυκλο η ζωη
Δεν πειραξες κανενα
Μα και κανεις δεν ακουσε
Κατι κακο για σενα
Σηκως απανω Νικολο
Και πριν να μας αφησεις
Με τη γλυκια σου τη φωνη
Να μας ετραγουδησεις
Ο ανιψιός σου
Ατσόνιος Αντώνης του Φώτη (Προυνίδης)
