Oι νησιώτες αγαπούν τα πλοία, δένονται με τα πλοία και τα νιώθουν σαν δικούς τους ανθρώπους.
Συχνά θα τους δεις να κατέβουν στο λιμάνι χωρίς να έχουν καμία συγκεκριμένη δουλειά. Κατεβαίνουν απλά για να δουν το καράβι και τον κόσμο που πάει και έρχεται.
Με τα ταχύπλοα, βέβαια, και την αλλαγή των ρυθμών της ζωής όλα αυτά μοιάζουν λίγο γραφικά και από έναν άλλο μακρινό καιρό.
Το χειμώνα όπου όλα ηρεμούν τότε θα τους δεις ξανά τους νησιώτες να κατεβαίνουν στο γυαλό για την πολυπόθητη άφιξη του καραβιού ή για τη δύσκολη αναχώρηση που θα πάρει μαζί του αγαπημένα πρόσωπα.
Φέτος με τον κορονοϊό ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει και να έχουμε γυρίσει πολλά χρόνια πίσω.
Τα πλοία είναι λιγοστά, οι επιβάτες μετρημένοι στα δάχτυλα και τα ταχύπλοα παραμένουν δεμένα αποτελώντας «όνειρο θερινής νυχτός» για τους δύο επόμενους δύσκολους μήνες.
Ας δούμε τρία στιγμιότυπα αποτυπωμένες σε μηχανές SUPER 8 από ερασιτέχνες-επαγγελματίες ή και από επαγγελματική κινηματογραφική κάμερα.
Ας τα πάρουμε χρονικά.
Τέλη της δεκαετίας του ’60 με αρχές της δεκαετίας του ’70, το «Μαριλένα» του Λάζαρου Λαγά σαλπάρει για Πειραιά.
Κάποιοι άνθρωποι ανάβουν φωτιά θέλοντας να χαιρετήσουν το πλοίο και τους φίλους τους, ή συγγενείς τους που αναχωρούσαν από το νησί.
Το υπέροχο αυτό στιγμιότυπο αποτυπώθηκε με την κινηματογραφική μηχανή λήψης του Αγαθοκλή Κυπριώτη.
Περιλαμβάνεται στο ντοκυμαντέρ “Επιστροφή στη Μήλο” που γυρίστηκε από τον Νίκο Αλπαντάκη το 2008.
Σκηνοθεσία-μοντάζ-κάμερα: Νίκος Αλπαντάκης
Σενάριο-πρωτότυπη μουσική: Ηρώ Διαμαντούρου
Παραγωγή: Ηρωνικός 2008
διάρκεια: 80′
Στις 5 Σεπτεμβρίου 1978 όλη η Σίφνος κατεβαίνει να αποχαιρετίσει το «Κάλυμνος» της εταρείας «ΕΥΔΟΞΟΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΚΗ» που σαλπάρει για το τελευταίο του ταξίδι.
Ο Κυριάκος Σμυρναίος είναι εκεί και αποτυπώνει με την κάμερά του τις σκηνές της αναχώρησης.
Φωνές χαρούμενες, σφυριξιές, βουτιές για το πλοίο και τους ανθρώπους του.
Καπετάνιος είναι ο καπετάν-Δημήτρης Ζάραγκας που είχε αντικαταστήσει τον καπετάν-Λάζαρο το Γαβαλά.
Μουσικές εξαίσιες ενός υπέροχου θιάσου…
Η Σίφνος αποχαιρετά το «Κάλυμνος» που σιγά-σιγά χάνεται στον ορίζοντα…
Προς τα τέλη της δεκαετίας του ’80 γυρίστηκε στην Αστυπαλιά μια ταινία, στην οποία πρωταγωνιστούσε η Ειρήνη Παππά.
Η ταινία ήταν αυστραλέζικη και είχε τον τίτλο “The Island”.
Στην Αστυπάλαια το γύρισμα της ταινίας αποτέλεσε ένα ξεχωριστό γεγονός για τους κατοίκους του νησιού.
Στην ταινία καταγράφηκαν, μεταξύ άλλων, μοναδικά πλάνα του θρυλικού “Νηρέα” των Αγαπητών.
Κατάπλους και απόπλους του “Νηρέα” από το παλιό λιμάνι της Αστυπαλιάς, κάτω στο Γυαλό.
Ο Μιχάλης ο Πέλλας στη γέφυρα του πλοίου.
Οι άνθρωποι της Αστυπαλιάς περιμένουν στο Γυαλό.
Οι άνθρωποι χαιρετούν τους ανθρώπους που φεύγουν.
Οι άνθρωποι χαιρετούν το πλοίο.
Εικόνες μοναδικές ενός πλοίου που για την Αστυπάλαια ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα πλοίο. Ήταν η γέφυρα που τους σύνδεε με τον υπόλοιπο κόσμο, ήταν το δικό τους το πλοίο, ήταν η ίδια η ζωή.
Ο κόσμος του “Νηρέα”, ο κόσμος της Αστυπαλιάς σιγά-σιγά χανόταν.
Οι μυρωδιές από το παντοπωλείο του Γιώργη του Ποδότα στη Χώρα χάθηκαν με το χρόνο.
Απέμεινε, βέβαια, η μνήμη όλων αυτών.
Και κάποιοι λένε ότι κάποιες νύχτες του χειμώνα, ο “Νηρέας”, το «Κάλυμνος», το «Μαριλένα» επιστρέφουν για λίγοσα ίδια αυτά λιμάνια.
Επιστρέφουν για λίγο και έπειτα χάνονται ξανά στον κόσμο των αναμνήσεων…
