H μεγάλη στιγμή της αποχώρησης του καπετάν-Τάσου Τρέσσου φτάνει.
Είναι η ώρα για το standing ovation ενός πραγματικού άρχοντα των
ελληνικών ακτοπλοϊκών πλοίων.
Ένας άνθρωπος απλός, μετρημένος, χαμηλών τόνων.
Ένας πραγματικός «Κύριος».
Ένας καπετάνιος με καρδιά μικρού παιδιού.
Μία πραγματικά cult μορφή που δύσκολα θα ξαναπεράσει.
Ο καπετάν-Τάσος Τρέσσος παραδίδει τη μπαγκέτα του μαέστρου του
“Superferry II” στον καπετάν-Γιώργο Δήμου.
Σήμερα έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος που ξεκίνησε την 1 η Μαρτίου του
2011 όταν ανέλαβε το “Superferry II” aπό τον καπετάν-Αγάπιο
Παριανό στο λιμάνι της Ραφήνας.
Από την 1 η Μαρτίου του 2011 έως τις 9 Ιουνίου του 2020 πλοιάρχησε
τα δύο πλοία της Golden Star Ferries.
Kaνείς δεν πρόκειται να ξεχάσει τι έγινε στο λιμάνι της Ραφήνας εκείνο
το φοβερό βράδυ της Καθαράς Δευτέρας του 2012.
Ο άνθρωπος αυτός έσωσε ένα καράβι από του Χάρου τα δόντια.
Επί τρεις ώρες πάλευε να δέσει το καράβι στο λιμάνι της Ραφήνας.
Οι κάβοι να κόβονται και αυτός να παλεύει με Θεούς και Δαίμονες.
Στο τέλος τα κατάφερε.
Σήμερα αποχωρεί με το χαμόγελο στα χείλη.
Καπετάν-Τάσο Τρέσσο, ένα τεράστιο RESPECT …
Ο καπετάν-Τάσος Τρέσσος γεννήθηκε το 1951 στο Περιστέρι. Η καταγωγή
του είναι από την Κίμωλο και πολλοί συγγενείς του ήταν ναυτικοί, ενώ ο
πατέρας του ήταν επιθεωρητής στα στρατιωτικά αεροπλάνα.
Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, το 1969, έδωσε εξετάσεις στον Οικονομικό
Κύκλο. Όμως, καλά-καλά ούτε τα αποτελέσματα των εξετάσεων δεν περίμενε
να πάρει και αμέσως με το που τελείωσε το σχολείο έφυγε αμέσως στα
καράβια. Μας τόνισε, μάλιστα, χαρακτηριστικά «Προτίμησα να ζήσω τη ζωή
μου τότε, η δουλειά του ναυτικού ήταν μια δουλειά που μου πήγαινε. Στα
φορτηγά μου άρεσε η ζωή, τα λιμάνια, να γνωρίζω τον κόσμο». Όταν ήρθε
στην ακτοπλοΐα, τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ καλά, αλλά μετά το 2000 τα
πράγματα δυσκόλεψαν πολύ και η θέση του καπετάνιου είναι επισφαλής
Το μεγάλο ταξίδι του καπετάν-Τάσου Τρέσσου χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο
πρώτο μέρος, από το 1969 έως το 1983, θα ταξιδέψει με φορτηγά σε όλο τον
κόσμο. Στο δεύτερο μέρος, το οποίο ξεκίνησε με το «Γεώργιος Εξπρές» το
1983 και κρατά μέχρι σήμερα, η θέση του παραμένει πάντα σταθερή στη
γέφυρα κάποιου ποσταλιού.
Η μεγάλη καριέρα θα ξεκινήσει από το Λίβερπουλ, όπου θα μπαρκάρει
ναυτόπαις στο φορτηγό πλοίο με το όνομα «Αδελφότης». Από εκεί θα βρεθεί
ναύτης στο πλοίο «Άγιος Νικόλας», στο «Αγία Ειρήνη ΙΙ» και στο «Ελλένικ
Σαν». Λίβερπουλ, Μασσαλία, Ρόττερνταμ, Μόντρεαλ, Τουρκού Φιλανδίας, Νέα
Υόρκη εναλλάσσονται κατά τη διάρκεια της μύησης του νεαρού Κιμωλιάτη στο
μαγικό κόσμο της θάλασσας και της ναυτιλίας.
Το 1973 θα πιάσει για πρώτη φορά ανθυποπλοίαρχος στο «Ελλένικ
Τσάλεν» και θα ακολουθήσουν το «Μαίρη Χ» και το «Ανδριάνα Ι».
Στη συνέχεια θα υπηρετήσει τη θητεία του για 32 μήνες από το 1975 έως το 1978 και μετά τη θητεία του, θα πιάσει υποπλοίαρχος στα
φορτηγά «Τόφαλος Γ», «Αθηνούλα», «Γκεϊ Φιντέλιτυ», «Κίμωλος»
«Ελένη», «Μακεδόνιαν Ρηφ» και «Αιτζίαν Ρήφε».
Και κάπου εδώ, τον Μάϊο του 1983, θα τελειώσει το πρώτο μέρος της
καριέρας του καπετάν-Τάσου. Το κεφάλαιο «Ποντοπόρος Ναυτιλία» κλείνει
και ξεκινά ένα καινούριο λαμπρό κεφάλαιο στην «Ελληνική Ακτοπλοΐα».
Πρώτος μεγάλος σταθμός θα είναι το περίφημο«Γεώργιος Εξπρές», το
υπέροχο αυτό θαλασσινό σκαρί του συμπατριώτη του, του καπετάν-Κώστα
Βεντούρη. Στο «Γεώργιος Εξπρές» θα ξεκινήσει ως υποπλοίαρχος ενώ το
πλοίο κάνει τη μετασκευή του. Έχοντας μάθει σαν γραμματικός στα φορτηγά,
θα δυσκολευτεί, αρχικά, να προσαρμοστεί στην ακτοπλοΐα.
Χαρακτηριστικό της διαφορετικής νοοτροπίας ήταν και το γεγονός ότι κατά τη
διάρκεια της μετασκευής του «Γεώργιος Εξπρές», ακόμα και ο
υποπλοίαρχος έκανε ματσακόνι. Όμως, από τον Κώστα τον Βεντούρη έχει
πραγματικά τις καλύτερες εντυπώσεις και πιστεύει ότι δύσκολα μπορεί να
υπάρξουν ξανά ναυτικοί σαν τον καπετάν-Κώστα Βεντούρη. Και, βέβαια,
σύντομα θα καταφέρει να εγκλιματιστεί στο «Γεώργιος Εξπρές» και θα μείνει
μέχρι τον Αύγουστο του 1986. Στην αρχή θα ξεκινήσει για μερικούς μήνες ως
υποπλοίαρχος (ξεκίνησε στις 29 Ιουλίου του 1983) και μετά θα πιάσει
ύπαρχος τον Μάρτιο του 1984. Το πρώτο δρομολόγιο με το «Γεώργιος
Εξπρές» έγινε στην άγονη Πελοποννήσου σε αντικατάσταση του «Ιόνιον»
που είχε χαλάσει.
Μετά το πλοίο θα ξεκινήσει δρομολόγια στην Παροναξία και το χειμώνα θα
κάνει ένα πέρασμα στη γραμμή των Δυτικών Κυκλάδων. Οι πλοίαρχοι με τους
οποίους έκανε τότε ήταν ο Κώστας Κουράτολος, ο Μιχάλης ο Δεναξάς και
ο Χριστόφορος Κοτσαμπάς. Στο τέλος του 1984 θα κάνει και ένα μικρό
πέρασμα από το «Κίμωλος» των Βεντούρηδων ως ύπαρχος.
Κάπου εδώ θα κλείσει το κεφάλαιο της συνεργασίας του με την εταιρεία του
καπετάν-Κώστα Βεντούρη και θα ξεκινήσει τη συνεργασία του με την εταιρεία
των αδελφών Αγαπητού. Ο ίδιος θα ζητήσει να πάει
στον «Νηρέα» προκειμένου να δει από πρώτο χέρι την άγονη γραμμή. Τον
περιμένουν Και έτσι από τον Αύγουστο του 1986 έως τον Ιανουάριο του 1987
θα ταξιδέψει μαζί με έναν υπέροχο άνθρωπο και καπετάνιο, τον καπετάν-
Μιχάλη τον Πέλλα. Τον περιμένει η εμπειρία της προσέγγισης σε τριάντα
λιμάνια. Σύρο-Πάρο-Νάξο-Ηρακλειά-Σχοινούσα- Κουφονήσι-Δονούσα-
Αιγιάλη-Κατάπολα-Αστυπάλαια-Κάλυμνο-Κω-Νίσυρο-Τήλο-Σύμη-Ρόδο-
Χάλκη-Διαφάνι-Κάρπαθο-Κάσο-Σητεία-Άγιο Νικόλαο και η επιστροφή.
Μετά από τέσσερις μήνες θα φύγει και θα πάει ύπαρχος στο «Αιγαίον» όπου
θα παραμείνει μέχρι τον Ιανουάριο του 1988. Και από τον Ιανουάριο του
1988 έως τον Ιούλιο του 1990 θα ταξιδέψει ως ύπαρχος με το «Golden
Vergina” για τρία χρόνια. Τον Αύγουστο του 1990 θα ακολουθήσει ένα
σύντομο πέρασμα από το «Πάρος» της ελληνικής ακτοπλοΐας, στο οποίο θα
παραμείνει μέχρι τον Οκτώβριο του 1990.
Και στη συνέχεια θα επιστρέψει στο «Αιγαίον» για να ταξιδέψει ως ύπαρχος
από τον Μάρτιο του 1991 έως τον Οκτώβριο του 1991. Στα τέλη του 1991 θα
βρεθεί ως ύπαρχος στο«Εξπρές Ολύμπια» και στις 22 Ιανουαρίου 1992 θα
πιάσει καπετάνιος στο «Αιγαίον» των αδελφών Αγαπητού στη γραμμή για
Πάρο-Νάξο-Ίο-Σαντορίνη(-Ανάφη). Στο «Αιγαίον» θα παραμείνει για δύο
σεζόν, μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου 1993, όταν το καράβι έδεσε οριστικά λόγω
συμπλήρωσης 35ετίας.
Και κάπου εδώ θα ξεκινήσει ένα νέο μεγάλο κεφάλαιο στην καριέρα του
καπετάν-Τάσου Τρέσσου που αυτή τη φορά ακούσει στο όνομα «Εξπρές
Σαντορίνη». Στο πλοίο θα ναυτολογηθεί για πρώτη φορά στις 13 Δεκεμβρίου
1993 και θα βρεθεί στο Καλαί της Γαλλίας για την παραλαβή του πλοίου. Το
πρώην “Chartres” θα μετασκευαστεί στο Νέο Μώλο Δραπετσώνας με σκοπό
να αντικαταστήσει το «Αιγαίον» στη γραμμή της Παροναξίας. Όμως εκείνη
την εποχή μεσουρανούσε στα ναυτιλιακά δρώμενα ο Μάκης ο Αγούδημος, ο
οποίος θα μεσολαβήσει για να πάρει το «Εξπρές Σαντορίνη» μόνο δύο
δρομολόγια για Σαντορίνη και τα υπόλοιπα δρομολόγια να κάνει τα άγονα της
Ρόδου που είχε εγκαταλείψει ο καπετάν-Μάκης Αγούδημος. Τελικά, με όλα
αυτά, το πλοίο δεν θα βγει για δρομολόγια το Πάσχα και θα παραμείνει στον
Πειραιά. Ευτυχώς, μετά από δυο μήνες το πλοίο θα ξεκινήσει, τελικά, με
κανονικά δρομολόγια για Πάρο-Νάξο-Ίο-Σαντορίνη.
Στο «Εξπρές Σαντορίνη» θα παραμείνει μέχρι το Σεπτέμβριο του 1997. Και
στη συνέχεια θα ανοίξει ένα καινούριο κεφάλαιο που φέρει τον
τίτλο “Strintzis Lines”. Πρώτο πλοίο το «Ionian Bridge”, στο οποίο θα
παραμείνει μέχρι τον Νοέμβριο του 1997. Θα ακολουθήσει το “Ionian
Galaxy”, από τον Μάρτιο έως τον Μάϊο του 1998, σε δρομολόγια από Λιβύη,
ναυλωμένο από τον Καντάφι. Και στα τέλη Μαΐου του 1998 θα βρεθεί για
πρώτη φορά στη Ραφήνα για δρομολόγια με το «Ionian Sun” από Ραφήνα για
Σύρο-Πάρο-Νάξο-Αμοργό.
Και στα μέσα του καλοκαιριού του 1998 θα γυρίσει
ξανά στην εταιρεία του Κώστα του Αγαπητού και στο “Εξπρές Αθηνά» σε
δρομολόγια του πλοίου από Πειραιά για Πάρο-Νάξο-Ίο-Σαντορίνη. Ήταν το
ξεκίνημα του πλοίου έπειτα από μια μακρά περίοδο παροπλισμού.
Στα μέσα Οκτωβρίου του 1998 θα επιστρέψει ξανά στα χειριστήρια
του «Εξπρές Σαντορίνη», όπου θα παραμείνει μέχρι τον Ιούνιο του 2001 με
ένα μικρό πέρασμα από το «Σταρ Τρέϊλερ» σε δρομολόγια από Κόρινθο για
Βενετία. Και κάπου εδώ θα κλείσει και το κεφάλαιο του «Εξπρές Σαντορίνη»,
στο οποίο πρωτομπήκε επί Κώστα Αγαπητού και έφυγε επί Hellas Flying
Dolphins.
Επόμενος σταθμός στη μεγάλη καριέρα του θα είναι το «Εξπρές
Άρης» (πρώην «Super Naias”, «Κρήτη»), στο οποίο θα παραμείνει μέχρι τον
Αύγουστο του 2001 σε δρομολόγια Πάρο-Νάξο-Ίο-Σαντορίνη.
Επόμενος μεγάλος σταθμός θα είναι το «Παναγία Εκατονταπυλιανή» στο
οποίο θα επανέλθει αρκετές φορές. Εδώ θα μείνει από τον Αύγουστο του
2001 έως τον Νοέμβριο του 2001 σε δρομολόγια για Πάρο-Νάξο-Ίο-
Σαντορίνη. Θα ακολουθήσει ένα σύντομο πέρασμα από το «Εξπρές
Ποσειδών» για να ξαναγυρίσει στο «Παναγία Εκατονταπυλιανή» μέχρι τον
Δεκέμβριο του 2003, έχοντας κάνει και ένα ακόμα σύντομο πέρασμα από
το «Εξπρές Ολύμπια». Στο πρώτο τρίμηνο του 2004 θα βρεθεί ξανά στα
χειριστήρια του «Εξπρές Άδωνις». Και τον Απρίλιο του 2004 θα βρεθεί για
τρίτη φορά στο λιμάνι της Ραφήνας με το «Εξπρές Απόλλων» σε δρομολόγια
για Άνδρο-Τήνο-Μύκονο. Η πρώτη φορά που ο καπετάν-Τάσος βρέθηκε στη
Ραφήνα ήταν με το «Ionian Sun” του Στρίντζη στα τέλη Μαΐου του 1998 και η
δεύτερη με το «Εξπρές Σαντορίνη», κάπου στα μέσα Ιουλίου του 2000, για
καμιά δεκαπενταριά μέρες.
Στην πορεία έμελλε να δεθεί με τη Ραφήνα, καθώς θα επακολουθούσε
το «Aqua Jewel» του Περογιαννάκη και, φυσικά το “Superferry II” από
τον Μάρτιο του 2011 και μέχρι σήμερα. Και, μάλιστα, ο καπετάν-Τάσος
Τρέσσος είναι από τους λίγους καπετάνιους του Πειραιά που ήρθαν στη
Ραφήνα και στέριωσαν, καθώς οι περισσότεροι καπετάνιοι του Πειραιά
απέφευγαν τη Ραφήνα λόγω καιρικών συνθηκών. Και, για το λόγο αυτό, όπως
μας είπε, «πολλοί καπετάνιοι είναι γηγενείς Ραφήνας, καθώς εδώ έχουν
περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας τους»
Και στη συνέχεια θα επακολουθήσει το «Εξπρές Άδωνις» σε δρομολόγια για
Δυτικές Κυκλάδες, από τον Οκτώβριο του 2004 έως τον Φεβρουάριο του.Στην πορεία θα βρεθεί για λίγο στο «Άγιος Γεώργιος», το οποίο από
το 2004 ανήκει ξανά στον Βαγγέλη τον Βεντούρη και την “Ventouris Sea
Lines”. Και τον Μάρτιο του 2005 θα επιστρέψει στη Ραφήνα. Αυτή τη φορά το
πλοίο θα ονομάζεται «Aqua Jewel”, το οποίο έχει στο μεταξύ μετασκευαστεί
και επιμηκυνθεί κατά 12 μέτρα. Στο «Aqua Jewel” θα παραμείνει συνολικά
για πέντε χρόνια μέχρι το 2010 και την ναύλωση του πλοίου στη ΝΕΛ για
ενδοκυκλαδικά δρομολόγια.
Το 2010 θα βρεθεί στο «Πρέβελης» της ΑΝΕΚ σε δρομολόγια για Μήλο-
Σαντορίνη-Ηράκλειο-Σητεία-Κάσο-Κάρπαθο-Διαφάνι-Χάλκη-Ρόδο και
από το Μάρτιο του 2011 βρίσκεται ξανά στη Ραφήνα και στο «Superferry
II”, πλοίο-αναφοράς για το λιμάνι της Ραφήνας και τη γραμμή Άνδρου-Τήνου-
Μυκόνου.
Μια πραγματικά μεγάλη καριέρα που ξεπερνά κατά πολύ τα 40 χρόνια
θαλασσινής υπηρεσίας.
Έχει κάνει σε 14 φορτηγά πλοία και σε ένα μεγάλο αριθμό ακτοπλοϊκών
πλοίων. Ευτύχησε να ταξιδέψει με τους δύο από τους τρεις «Απόλλωνες»
(«Εξπρές Απόλλων και «Παναγία Εκατονταπυλιανή»/«Άγιος Γεώργιος»),
έμεινε για επτά χρόνια στο «Εξπρές Σαντορίνη», καπετάνεψε για δύο χρόνια
το «Αιγαίον», πέρασε αρκετά χρόνια ως ύπαρχος στο «Γεώργιος Εξπρές»,
έμεινε πέντε χρόνια στο «Aqua Jewel” και ,βέβαια, έχει καπετανέψει και τα
δύο βέλγικα αδελφάκια, το «Εξπρές Αθηνά» και, εδώ και εννέα χρόνια, το
“Superferry II”.
Το 2016 ανέλαβε το “Superferry” και από πέρυσι επέστρεψε ξανά στο
“Superferry II”, στο οποίο και έκλεισε μία τεράστια καριέρα.
Καπετάνιε, πολλά πολλά ευχαριστώ!!!!
Καλή ξεκούραση!!!!
