Γραφικοί όρμοι, πλανόδιοι πωλητές στα καταστρώματα των πλοίων, φωτογράφοι σε πλατείες και δημόσιους χώρους, μικρά καφενεία και μπακαλοταβέρνες στο κύμα, συνθέτουν την εικόνα ενός Πειραιά που δεν υπάρχει πια.
Χρονικά σε κάποιες από τις φωτογραφίες ο Πειραιάς δεν είναι πολύ μακρινός, αλλά οι άνθρωποι τον έκαναν να φαντάζει πλέον απόμακρος. Δεν ήθελε και μεγάλη προσπάθεια. Ο κάθε ένας μας ξεχωριστά άσκησε το δικαίωμα είτε που του έδινε ο νόμος, είτε όχι. Έπρεπε να κατεδαφίσει, να οικοδομήσει, να αποκτήσει ό,τι απέκτησαν νόμιμα ή μη και οι υπόλοιποι. Δεν μπορούσε να μείνει πίσω τους απλός παρατηρητής. Με την ψήφο του εξέλεξε ανθρώπους και αρχές που όμοια επιχωμάτωσαν, οικοδόμησαν, κατεδάφισαν, εκπληρώνοντας τη βούληση την δική του, τη θέληση των δημοτών. Άλλωστε δεν είναι διόλου τυχαίο που στον Πειραιά θαυμάζονται οι Δήμαρχοι εκείνοι που κατεδάφισαν και όχι όσοι διατήρησαν ή ανέδειξαν.
Τελικά ο καθένας ξέχωρα αλλά όλοι μαζί αλλάξαμε πρώτα το χαρακτήρα της πόλης μας και ύστερα των επόμενων γενεών. Διότι ο άνθρωπος διαμορφώνει το περιβάλλον που ζει, αλλά το περιβάλλον είναι εκείνο που διαμορφώνει τον χαρακτήρα του ανθρώπου και τη συμπεριφορά του. Δεν είναι άλλωστε δύσκολο να το διαπιστώσει κάποιος κινούμενος σήμερα στον Πειραιά. Οι παλαιές φωτογραφίες δεν απεικονίζουν πώς ήταν ο Πειραιάς, αλλά το πώς ήταν οι άνθρωποί του. Οι πλατείες, οι δρόμοι, οι κήποι δεν περιγράφουν πολεοδομική διαμόρφωση. Ανθρώπους που ζουν περιγράφουν.
Δείτε και διαβάστε αναλυτικά εδώ:https://pireorama.gr
