Στις 13 Σεπτεμβρίου 1943 το Καστελλόριζο απελευθερώνεται από του Εγγλέζους. Το ακριτικό νησί γίνεται μία από τις πρώτες περιοχές της Ελλάδας που απελευθερώνονται από την τριπλή ιταλο-γερμανική-βουλγαρική Κατοχή.
Υπάρχουν, βέβαια, και οι περιοχές που ποτέ δεν έπεσαν στα χέρια των κατακτητών, οι ελεύθερες περιοχές των βουνών.
Η ημερομηνία αυτή παραμένει ορόσημο για την νεώτερη ελληνική ιστορία.
Το Καστελλόριζο απελευθερώνεται στις 13 Σεπτεμβρίου 1943 και το πολεμικό πλοίο «Παύλος Κουντουριώτης» φθάνει στο νησί.
Συμβολικά το ελληνικό πλοίο φέρει το όνομα του Έλληνα Ναυάρχου που υπό την αρχηγία του απελευθερώθηκαν τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου
στην ελληνική εποποιία των Βαλκανικών Πολέμων.
Εκείνες τις ημέρες του Σεπτέμβρη του ’43 η Δέσποινα Αχλαδιώτου, η περίφημη κυρά της Ρω, υψώνει για πρώτη φορά την ελληνική σημαία στη Ρω. Οι άνδρες του «Παύλος Κουντουριώτης» θα τη βοηθήσουν να στήσει τον ιστό που θα κυματίζει η ελληνική σημαία με τον σταυρό.
Τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι πολύ σκληρά για το Καστελλόριζο.
Κατά καιρούς σημειώνονται απίστευτης έκτασης βομβαρδισμοί τόσο από τους Γερμανούς όσο και από τους Εγγλέζους.
Τα σπίτια ισοπεδώνονται. Το νησί μετατρέπεται σε έναν σωρό από ερείπια.
Στις αρχές του 20ου αιώνα στο νησί κατοικούσαν 14.000 ψυχές.
Οι Εγγλέζοι επιτάσσουν εκπατρισμό των κατοίκων.
Στο νησί απομένουν ελάχιστοι κάτοικοι.
Μαζί με την Κυρά της Ρω και τη μητέρα της θα περάσουν δύο πολύ σκληρά χρόνια.
Στις 29 Σεπτεμβρίου 1945 οι Καστελλοριζιοί επιστρέφουν από την εξορία στις Ακυβέρνητες Πολιτείες της Μέσης Ανατολής.
Στις 7 Μαρτίου 1948 το σύμπλεγμα του Καστελλορίζου ενσωματώνεται στο ελληνικό Κράτος.
Μία απίστευτη ιστορία ποτισμένη με πολύ αίμα, δάκρια και πόνο.
Το καλοκαίρι του 2020
Το καλοκαίρι του 2020 το Καστελλόριζο βρέθηκε για μία ακόμα φορά στο προσκήνιο του ενδιαφέροντος.
Οι τουρκικές προκλήσεις ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο.
Οι γείτονές μας έφτασαν να αμφισβητούν ακόμα και την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στο σύγχρονο ελληνικό κράτος, παρόλο που η Ελλάδα πήρε τα νησιά αυτά από τους Ιταλούς και όχι από τους Τούρκους.
Η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης, η ύπαρξη γκρίζων ζωνών, και η αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας περιλαμβάνονται στην ατζέντα των Εξ Ανατολάς γειτόνων μας.
Το “ORUC REIS” και οι έρευνες τους έφεραν πολλές φορές τα πράγματα στα άκρα. Οι Τούρκοι δεν σταμάτησαν εδώ και δύο μήνες να προκαλούν και να επιδιώκουν το θερμό επεισόδιο.
Ένα σενάριο περιλάμβανε/περιλαμβάνει την προκλητική παρουσία του “ORUC REIS” πλησίον του Καστελλόριζου στις 13 Σεπτεμβρίου 2020 σε μια-δυο μέρες από σήμερα.
Την ημέρα αυτή αναμένεται να βρεθεί στο νησί η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας για να τιμήσει την ημέρα της απελευθέρωσης του νησιού.
Με το «ΣΤΑΥΡΟΣ»/»ΣΑΟΣ ΙΙ»
στην άκρη της Ελλάδας
Το φετινό καλοκαίρι σκεφτήκαμε να φτάσουμε μέχρι το Καστελλόριζο με το πλοίο της SAOS FERRIES, το «ΣΤΑΥΡΟΣ», πρώην «ΣΑΟΣ ΙΙ».
Το πλοίο της SAOS FERRIES συνδέει τα νότια νησιά των Δωδεκανήσων μεταξύ τους και με τη Ρόδο.
Το πλοίο πραγματοποιεί δύο δρομολόγια στη γραμμή από Κω για Νίσυρο-Τήλο-Σύμη-Ρόδο και τρία δρομολόγια στη γραμμή από Ρόδο για Καστελλόριζο.
Η εταιρεία, μάλιστα, προσφέρει μηδενικά εισιτήρια για επιβάτες και οχήματα που ταξιδεύουν στο Καστελλόριζο.
Η επιδότηση που παίρνει το πλοίο είναι αρκετά καλή, οπότε και η εταιρεία κάνει αυτήν την προσφορά.
Η δρομολόγηση του πλοίου αποδείχθηκε πραγματική ιδιαίτερα πετυχημένη.
Σε ένα καλοκαίρι που η Ανατολική Μεσόγειος βράζει η δρομολόγηση ενός επιβατηγού/οχηματαγωγού αποδείχθηκε χρήσιμη.
Επιπλέον, είναι σημαντικό για τους κατοίκους του ακριτικού νησιού να βλέπουν ένα πλοίο να διανυκτερεύει δύο φορές στο λιμάνι του νησιού.
Η SAOS FERRIES έχασε τη γραμμή της Σαμοθράκης έπειτα από όσα συνέβησαν το καλοκαίρι του 2019, αλλά κέρδισε τα Δωδεκάνησα.
Το πλοίο ανταποκρίνεται εξαιρετικά στο νέο του ρόλο.
Μεταφέρει επιβάτες, οχήματα και εμπορεύματα μεταξύ των νησιών.
Για τους κατοίκους είναι ένα πολύ καλό στήριγμα.
Οι τουρίστες το προτιμούν καθώς τα εισιτήρια είναι πολύ φθηνά.
Το Καστελλόριζο συνδέεται δύο φορές την εβδομάδα απευθείας με τον Πειραιά, μέσω Ρόδου και νησιών Δωδεκανήσου, με το “Blue Star Chios”/”Blue Star Patmos”.
To νησί συνδέεται τρεις φορές την εβδομάδα με τη Ρόδο με τα ταχύπλοα της DODEKANISOS SEAWAYS της οικογένειας Σπανού και τρεις φορές την εβδομάδα (Τρίτη, Τετάρτη και Κυριακή) με το «ΣΤΑΥΡΟΣ».
ΣΥΜΗ – ΧΑΛΚΗ
Φθάσαμε στη Σύμη με το “Blue Star I”.
Περιμέναμε δύο ώρες στο πανέμορφο λιμάνι μέχρι να έρθει το «Σταυρός» για να πάμε στη Χάλκη.
Μεταξύ Σύμης-Ρόδου και Ρόδου-Σύμης η κίνηση είναι μεγάλη για το πλοίο.
Το «ΣΤΑΥΡΟΣ» δένει στο παλιό λιμάνι της Σύμης, στο φημισμένο ρολόι.
Η Χάλκη είναι ένα πραγματικά ένα στολίδι.
Πανέμορφη αρχιτεκτονική, ένας μοναδικός εγκαταλελειμμένος οικισμός, ένα μεγάλο Κάστρο των Ιωαννιτών.
Δύσκολο να την περιγράψεις.
Ένα νησί που μοιάζει ο χρόνος να έχει σταματήσει.
ΧΑΛΚΗ – ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ
Την επόμενη μέρα πήραμε το «ΣΤΑΥΡΟΣ» για να πάμε στο Καστελλόριζο.
Ενδιάμεσος σταθμός η Ρόδος.
Στο παλιό επιβατηγό λιμάνι της Ρόδου τα πολεμικά δίνουν τον τόνο της εποχής.
Το φετινό καλοκαίρι η πρωτοκαθεδρία ανήκει στα πολεμικά πλοία.
Τα κρουαζιερόπλοια δεν έδεσαν φέτος στο νησί λόγω COVID.
Tην ώρα του λυκόφωτος φτάσαμε στη Ρω.
Το πλοίο τιμητικά άρχισε να σφυρίζει.
Συγκίνηση και χαρά.
Η Κυρά της Ρω, η ελληνική σημαία, η ιστορία που παραμένει ολοζώντανη.
Η άφιξη στο Καστελλόριζο ήταν πραγματικά κινηματογραφική.
Το λιμάνι του νησιού ξεπερνά σε ομορφιά όλα τα μέρη που έχουμε γνωρίσει.
Ένα μοναδικό σκηνικό, μια ατμόσφαιρα μυστηριακή, άνθρωποι περήφανοι.
Μας ρωτούν αν φοβόμαστε. Τους απαντούμε πως όχι. Μας λένε πως και οι ίδιοι ποτέ δεν φοβούνται. Έχουν μάθει να ζουν σε αυτές τις συνθήκες.
Είναι τόσο κοντά το Κας και η Αντίφελλος που νομίζεις ότι θα τα αγγίξεις.
Οι σχέσεις των κατοίκων με τους απέναντι είναι γενικά πολύ καλές.
Τα παιχνίδια της μικροπολιτικής του επίσημου τουρκικού κράτους δεν μπορούν να χαλάσουν σχέσεις φιλίας που έχουν σφυρηλατηθεί τόσα και τόσα χρόνια.
Το βράδυ παρακολουθήσαμε ταινίες του φεστιβάλ ντοκιμαντέρ “Beyond the borders”.
Tόσο ταιριαστός ο τίτλος, τόσο όμορφες οι ταινίες, τόσο υπέροχο το σκηνικό ολόγυρά μας.
ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ – ΝΙΣΥΡΟΣ
Την Πέμπτη το πρωί πήραμε ξανά το «ΣΤΑΥΡΟΣ» για να πάμε στη Νίσυρο.
Ένα υπέροχο ταξίδι που κράτησε δεκατρείς ώρες, μέσω Ρόδου-Χάλκης-Σύμης-Τήλου.
Μια πραγματική ψυχοθεραπεία στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο Πέλαγος.
Ανατολή στο πλοίο.
Λυκαυγές μιας νέας μέρας.
Ο ήλιος προβάλλει πάνω από τα βουνά της μυθικής Λυκίας.
Το αύριο μπορεί να είναι καλύτερο.
Η Νίσυρος είναι επίσης ένα πανέμορφο νησί που τα έχει όλα.
Ένα πολύ μεγάλο ηφαίστειο είναι όλο το νησί.
Υπάρχουν πάνω από είκοσι κρατήρες στο νησί, από τους οποίους ο μεγαλύτερος είναι ο κρατήρας με το όνομα ΣΤΕΦΑΝΟΣ.
Χωριά πανέμορφα κρεμασμένα πάνω από το ηφαίστειο.
Τα Νικιά και ο Εμπορειός.
Τα περίφημα ιαματικά λουτρά και το μεγάλο ξενοδοχείο της οικογένειας Παντελίδη που γνώρισε μεγάλες δόξες σε παλιές εποχές.
Η προσπάθεια επαναλειτουργίας του από τον εγγονό του δημιουργού του, δυστυχώς, δεν τελεσφόρησαν.
Ένα απίστευτο Κάστρο της Ελληνιστικής Εποχής, το Παλιόκαστρο.
Η Παναγία η Σπηλιανή.
Κατάνυξη και δέος μέσα στον βράχο.
Οι άνθρωποι της Νισύρου …
Απλοί, φιλόξενοι, γελαστοί ….
Εδώ μπαίνει μια άνω τελεία…
Ένα ταξίδι στα νησιά αυτά κρύβει απίστευτους θησαυρούς που μας περιμένουν να τους ανακαλύψουμε.
