Γυμνάσιο με Λυκειακές Τάξεις Σίφνου
«Νικόλαος Γ. Προμπονάς»
Η Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, κ Σοφία Ζαχαράκη, υπέγραψε πρόσφατα την μετονομασία της σχολικής μονάδας του νησιού της Σίφνου σε
«Γυμνάσιο με Λυκειακές Τάξεις Σίφνου «Νικόλαος Γ. Προμπονάς»
Ελάχιστος φόρος τιμής για έναν άνθρωπο που πρόσφερε τόσα πολλά στους μαθητές της Σίφνου για τριάντα και πλέον χρόνια.
Ένας άνθρωπος από τη Νάξο έφτανε στη Σίφνο τα πρώτα δύσκολα χρόνια της λειτουργίας του σχολείου του νησιού και κατάφερε να το στηρίξει γερά βάζοντας του γερά θεμέλια.
Υπήρξε εποχή, όχι και τόσο μακρινή, που οι μαθητές της Σίφνου αναγκάζονταν να ξενιτευτούν μόλις τελείωναν το τριτάξιο Γυμνάσιο του νησιού.
Στη συνέχεια οι επιλογές ήταν η Μήλος, η Σύρα ή ο Πειραιάς και η Αθήνα.
Σε ηλικία δεκαπέντε ετών οι μαθητές έφευγαν από το νησί είτε με τις οικογένειές τους είτε μόνα τους τα παιδιά.
Η ίδρυση του γυμνασίου με λυκειακές τάξεις υπήρξε καταλυτική για το νησί.
Η σχολική αιμορραγία σιγά-σιγά σταμάτησε.
Αλλά ένα καινούριο σχολείο θα έπρεπε να υποστηριχθεί για να μπορέσει να στεριώσει.
Και εδώ υπήρξε καταλυτική η παρουσία αυτού του χαρισματικού εκπαιδευτικού από τη Νάξο.
Ο Νίκος ο Προμπονάς έβλεπε όλους τους μαθητές ως δικά του παιδιά.
Στάθηκε σε όλα τα παιδιά ως δάσκαλος, ως γονιός, ως φίλος.
Το πρόβλημα του κάθε παιδιού το έκανε αμέσως δικό του πρόβλημα.
Και αυτός ήταν ένας σημαντικός λόγος για την επιτυχία του σχολείου.
Τα λόγια είναι πολύ πτωχά για έναν άνθρωπο που υπηρέτησε με τόση αφοσίωση και αγάπη το λειτούργημά του.
Στο νησί μας παντρεύτηκε τη Μαρία Ξύδη από το Κάτω Πετάλι, την αδελφή του Γιάννη και δημιούργησαν μία υπέροχη οικογένεια.
Η κοπέλα που ο φακός του Ανδρέα Εμπειρίκου την αποθανάτισε το 1956 ως μαθήτρια του Δημοτικού Σχολείου Κάτω Πεταλιού την ώρα του μαθήματος έγινε η αχώριστη σύντροφος του Ναξιώτη εκπαιδευτικού.
Με τον τρόπο αυτόν ο Νίκος ο Προμπονάς δέθηκε για πάντα με τη Σίφνο.
Μελέτησε την ιστορία του νησιού, κατέγραψε σημαντικές μαρτυρίες λίγο πριν χαθούν για πάντα.
Ήταν ένας άνθρωπος που όλοι τον θεωρούσαν δικό τους άνθρωπο και του εμπιστεύονταν κάθε θέμα που τους απασχολούσε.
Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της Παιδείας, η αγάπη, η κατανόηση, το πάθος, η πίστη για ένα καλύτερο μέλλον, ο σεβασμός του παρελθόντος.
Αυτή είναι η παρακαταθήκη που ο Νίκος ο Προμπονάς αφήνει για τις επόμενες γενιές.
Άνθρωπος, εκπαιδευτικός, μελετητής, οικογενειάρχης, φίλος παντοτινός της Σίφνου και των μαθητών του.
