Η παραλία των Καμαρών στην Σίφνο εκτός από την γαλάζια σημαία που έχει καταφέρει να αποκτήσει κρύβει φυτά θησαυρούς όπως το κρινάκι της Παναγίας που το Συμβούλιο της Ευρώπης, το έχει χαρακτηρίσει ως σπάνιο και απειλούμενο είδος και προστατεύεται αυστηρά.Το ευχάριστο είναι ότι η παραλία έχει αρκετά όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες και με αρκετούς σπόρους που ίσως πρέπει να μεταφερθούν και σε άλλες παραλίες.
Ας δούμε κάποιες πληροφορίες για το φυτο(https://sites.google.com)αλλά και τωρινές φωτογραφίες από την παραλία:
Περιδιαβαίνοντας τις παραλίες της Σαντορίνης, της Μυκόνου αλλά και παραλίες της Μακεδονίας συναντάς ένα πολύ όμορφο λουλούδι σχεδόν μυθικό το κρινάκι της άμμου που εντυπωσιάζει για τον τόπο που επιλέγει να φυτρώνει και την εποχή της ανθοφορίας του ονομάζεται Pancratium maritimum (Παγκράτιο το παράλιο) από το ελληνικό Pancratium- παν + κραταιός, για την υποτιθέμενη φαρμακευτική δύναμη του φυτού (Pandocrator)- παντοδύναμο και το λατινικό Maritimum που σημαίνει “από τη θάλασσα ” ονομάζεται ακόμα Ασφόδελος της Θάλασσας, θαλασσόκρινος, κρίνος της άμμου, κρινάκι της Παναγίας κρινάκι του Αγίου Νικολάου και Νάρκισσος της θάλασσας.
Το κρινάκι της θάλασσας λοιπόν είναι μια πανέμορφη αμαρυλλίδα φυτό πολυετές κρυπτόφυτο (ένα μεγάλο μέρος του χρόνου υπάρχει μόνο ως βολβός στην άμμο) με κορμό που φτάνει τα 40 εκατοστά, το ριζικό του σύστημα είναι βολβοειδές και φτάνει μέχρι και 1,50 μέτρο, σχεδόν κολυμπάει στη θάλασσα, ευδοκιμεί και αυτοφύεται σε αμμώδεις παραλίες και είναι είδος υπό παρακολούθηση γιατί κινδυνεύει.
Βγάζει τα φύλλα του το χειμώνα και το καλοκαίρι ξεραίνονται ,σαν να καίγονται από την καυτή άμμο και εκείνη ακριβώς την στιγμή μέσα στον καυτό ήλιο του καλοκαιριού πετάγονται κάτασπρα τα άνθη του τεράστια ,συμμετρικά , αρωματικά ,έχει το καθένα έξι πέταλα και διαμορφώνουν ένα στέμμα όπως οι ασφόδελοι με 6 στήμονες και κίτρινους ανθήρες , μισαανοίγουν αργά το απόγευμα προς το βράδυ ,τότε που οι καυτές ακτίνες του ήλιου πηγαίνουν για ύπνο για να φθάσουν στο ζενίθ του ανοίγματος, όσο η νύχτα προχωρεί, αυτό ευνοεί τις νυχτόβιες πεταλούδες ,που έχει επιλέξει, το φυτό για να κάνουν την επικονίαση. Τη νύχτα το άρωμά του γίνεται αντιληπτό. Ανθίζει Αύγουστο με Σεπτέμβρη. Λίγο αργότερα το φθινόπωρο θα βγουν οι καρποί του κάψα, όταν ανοίξουν (συνήθως στα μέσα του φθινοπώρου) πετάγονται μακριά τα σπόρια μαύρα ακανόνιστα πολύ ελαφριά ώστε να μπορούν να ταξιδεύσουν, με τον αέρα και με τα κύματα σε κάθε ακρογιάλι που θα βρουν ιδανικές συνθήκες ,ώστε να δημιουργήσουν, νέες αποικίες ,επιτελώντας ένα πολύ σημαντικό οικολογικό καθήκον ,να συγκρατούν την ρευστή από το έλεος των ανέμων και των κυμάτων άμμο και να στολίζουν τις ακρογιαλιές μας Οι σπόροι στο κέντρο τους έχουν ένα μικρό βολβό, που έχει διάμετρο 10 εκατοστά και είναι ο πραγματικός σπόρος.
Θάβονται στην άμμο ψάχνοντας για υγρασία. Όσοι επιζήσουν μετά από 4-5 χρόνια θα ανθίσουν και θα συνεχίσουν τον κύκλο της ζωής τους, βλασταίνουν στο τέλος του χειμώνα ή στις αρχές της άνοιξης ,εκτός όμως από τους σπόρους πολλαπλασιάζεται και με βολβούς .
Στην Αρχαία Ελλάδα τα λουλούδια αποτελούσαν μέρος της ζωής των ανθρώπων. Η θρησκεία,η τέχνη, οι μύθοι , ή ιατρική , οι τελετές και άλλες δραστηριότητες ήταν συνυφασμένες με τα λουλούδια.
Στη Μινωική περίοδο ή τέχνη της διακόσμησης είναι γεμάτη από την μαγεία που ασκούσαν τα λουλούδια στους ανθρώπους και αναδεικνύουν ένα υψηλό επίπεδο πολιτισμού ανθρωποκεντρικό, ευαίσθητο, μεγαλειώδη.
Το (Pancratium maritimum) όπως όλοι οι κρίνοι ήταν ιερό λουλούδι για τους μινωίτες με την ίδια θρησκευτική σημασία.
Είναι γνωστό από αρχαίες εικονογραφήσεις στην Κρήτη , στα παλάτια της Κνωσού.
Η πρώτη παράσταση του Pancratium αναφέρεται από τον Έβανς, ο οποίος την ανακάλυψε κατά τις ανασκαφές που έκανε στο παλάτι της Κνωσού (1896). Αργότερα αναφέρεται από τον Μαρινάτο (1967
– 1972) κατά τις ανασκαφές στη Θήρα
Έχει μια ιστορία σχεδόν μυθική βρέθηκε σε ζωγραφιά που έγινε πριν 3.500 χρόνια στις υστεροκυκλαδικές τοιχογραφίες στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, στο Ανάκτορο που ανάσκαψε ο Μαρινάτος. Στις τοιχογραφίες απεικονίζεται χωρίς τα εξωτερικά πέταλα.
Ο κρίνος είναι το σύμβολο των βασιλιάδων ,για να τονίζουν την θεϊκή τους καταγωγή !
Στην γειτονική τους Αίγυπτο, συχνά οι ιερείς
που πηγαίναν για να συνοδέψουν τα πλοία
με τα πιθάρια τους γεμάτα λάδι, κρασί και ζαφορά ,
έβλεπαν τις τιμές και τις θυσίες στη χάρη της
και έφεραν την λατρεία και όλα τα μυστικά οι ναυτικοί στο νησί!
Στο απόγειο της δόξας του Μινωικού πολιτισμού, όταν η τέχνη είχε φτάσει σε ένα υψηλό επίπεδο ανάπτυξης, τα λουλούδια και τα φυτά χρησιμοποιούνται για την ομορφιά τους και ως αισθητική απόλαυση.
Ο Μινωικός πολιτισμός από το 2250 π.Χ. περίπου , για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας τα φυτά εμφανίζονται στην τέχνη για την ομορφιά τους και όχι μόνο για την πρακτικότητα τους . Το χρονικό διάστημα από το 1700 – 1450 π.Χ. έχει κληθεί σαν νατουραλιστικό επειδή τα φυτά είναι ζωγραφισμένα με τις βοτανικές τους λεπτομέρειες και ως εκ τούτου μπορούμε να τα αναγνωρίζουμε χωρίς δυσκολία. Αυτό το ύφος, ωστόσο, όταν επαναλαμβάνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα, και καθώς περνούσαν τα χρόνια έγινε σχεδόν συμβολική η απεικόνιση τους και δίνει απλώς ενδείξεις για το αρχικό σχήμα του ζωγραφισμένου φυτού.
