H Σίφνος, η Ελλάδα, ο κόσμος όλος βιώνει εδώ και κοντά είκοσι μήνες μια πανδημία που, αν αυτοί που κατέχουν τις τύχες του κόσμου είχαν λίγο περισσότερο μυαλό, δεν θα έπρεπε ποτέ να πάρει τις διαστάσεις που τελικά πήρε.
Πέρα από ζητήματα προσωπικής ή μη προσωπικής ευθύνης, πέρα από εμβολιασμένους και μη εμβολιασμένους, πέρα από όλες τις ετικέτες που εδώ και είκοσι μήνες διαδέχονται η μία την άλλη, ένα είναι σίγουρο:
Αυτή η πανδημία δεν θα έπρεπε ποτέ να έχει συμβεί.
Λάθη επί λαθών οδήγησαν στη δημιουργία της.
Ας αφήσουμε για λίγο την COVID-19 και τον ιό SARS-CoV2.
Aς γυρίσουμε έναν αιώνα περίπου πριν.
Σίφνος, 1917-1920.
Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος συνεχίζεται.
Υπάρχουν Σιφνιοί που πολεμούν στο βραχύβιο μέτωπο του πολέμου για τον ελληνικό στρατό στη Μακεδονία και τη Θράκη.
Υπάρχουν Σιφνιοί που βρίσκονται αιχμάλωτοι στη Γερμανία λόγω της ανικανότητας της στρατιωτικής διοίκησης.
Και υπάρχουν και Σιφνιοί που βιώνουν την πρώτη μεγάλη πανδημία του 20ου αιώνα.
Η λεγόμενη «ισπανική γρίπη» θερίζει ζωές στην Σίφνο, τα νησιά, την Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Εν καιρώ πολέμου ο ιός H1N1, αποκαλούμενος και «ιός της γρίπης των πτηνών» παίρνει τις ζωές περισσότερων από 50 εκατομμύρια ανθρώπους.
Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων παραμένει άγνωστος.
Τα νησιά θα πληρώσουν πολύ ακριβά το τίμημα της πανδημίας.
Ανάμεσα στα θύματα του φονικού ιού στη Σίφνο είναι και η μητέρα του κυρα-Μαρού και της θείας του Φλου, το γένος Τρούλου από τα Εξάμπελα.
Θα φύγει αφήνοντας την μικρή Χρυσούλα μόλις 17 μηνών.
Συνολικά τέσσερα κορίτσια και τρία αγόρια θα μείνουν ορφανά.
Θα τα μεγαλώσει το κυρά-Μαρώ και ο πατέρας τους.
Το κυρά-Μαρώ θα γίνει μάνα και αδελφή σε πολύ νεαρή ηλικία.
Εδώ στη φωτογραφία βλέπουμε τις δύο αδελφές, το κυρα-Μαρώ και τη θεία το Φλω, μαζί με την Ανδριάννα του Φλου, το Σμαρώ του Αντωνάκη και άλλους μαζί.
Στη φωτογραφία βλεπουμε ακόμα τον Παύλο τον Κοντροπουλάκη, τον γιο της θείας του Φλου. Επίσης, βλέπουμε την Ιωάννα Κοντροπουλάκη, σύζυγο του Παύλου.
Έχουν περάσει σχεδόν εξήντα χρόνια από τη στιγμή που τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία.
Και, όμως, μοιάζει σαν να είναι χθες.
Άνθρωποι μιας άλλης εποχής με σχέσεις πραγματικά μοναδικές μεταξύ τους.