Η ώρα της ξεκούρασης έφθασε για τον καπετάν-Ισίδωρο το Λιγνό.
Μετά από μία πολύ μεγάλη καριέρα ο καπετάν-Ισίδωρος ο Λιγνός βάζει τους τίτλους τέλους.
Ο πλοίαρχος του “FAST FERRIES ANDROS” βγαίνει σε σύνταξη και παραδίδει τη σκυτάλη σε νεότερους καπετάνιους.
Μια όμορφη εποχή γεμάτη ταξίδια με όμορφες στιγμές και δύσκολες στιγμές.
Ένα μεγάλο ταξίδι ζωής στις γαλάζιες θάλασσες του Αιγαίου, με ρεμέτζα δύσκολα και απαιτητικά.
Ένα μεγάλο ταξίδι που στέφθηκε από μεγάλη επιτυχία.
Και τώρα φθάνει η ώρα της ξεκούρασης.
Ευχόμαστε στον καπετάν-Ισίδωρο το Λιγνό ό,τι το καλύτερο.
Να μπορέσει να χαρεί όλα όσα στερήθηκε τόσα χρόνια στις θάλασσες.
Από 15 χρονών στη θάλασσα
και τα καράβια
Ας αφήσουμε τον ίδιο να μας διηγηθεί κάποια στιγμιότυπα αυτής της μεγάλης πορείας.
«Ξεκίνησα να ταξιδεύω το 1987, σε ηλικία 15 ετών, στο «Golden Vergina” των Κοσμά-Καραφωτιά-Καραηλία (εταιρεία γνωστή και ως «3Κ») μαζί με τον πατέρα μου Εμμανουήλ Λιγνό που ήταν Προιστ. Αρχιθ/λος στην εταιρεία.
Ξεκίνησα ως επίκουρος, από το 1987 και ταξίδευα, πια, κάθε καλοκαίρι.
Το 1988 πήγα στον «Όμηρος» της ΝΕΛ.
Το 1989 και το 1990 ταξίδεψα ως δόκιμος με το «Μπάρι Εξπρές» του Κ. Γιώργου Βεντούρη.
Στο πλοίο είχα την τύχη να έχω πλοίαρχο τον καπετάν-Χριστόφορο Κοτσαμπά.
Νιώθω τον καπετάν-Χριστόφορο σαν πατέρα μου. Με καθοδήγησε τότε σωστά, και μου έδωσε πολύ καλές συμβουλές.»
Το 1990 μπήκα, λοιπόν, στη σχολή της Σύρου.
Είχα, ήδη, τους έξι μήνες υπηρεσίας, είχα και καλό βαθμό και έτσι μπορούσα να επιλέξω. Και επέλεξα τη σχολή της Σύρου.
Έκανα τα μπάρκα του δοκίμου στα ποντοπόρα δεξαμενόπλοια της BUENAMMAR του Επαμεινώνδα Εμπειρίκου, σημερινή AEOLOS MANAGEMENT μια άριστη ναυτιλιακή εταιρία με αρχές.
Εκεί έμεινα ως το 1998 και ταξίδεψα μέχρι υποπλοίαρχος.
Το 1998 πήρα το δίπλωμα του υποπλοιάρχου και τότε αποφάσισα να αλλάξω την πορεία της καριέρας μου και να έρθω στην ακτοπλοΐα. Ήμουν τότε σε ηλικία 26 ετών.
Και τότε, στα 1998, ο καπετάν-Χριστόφορος Κοτσαμπάς πιστεύοντας σε εμένα , με έβαλε στο «Athens Express” ως υποπλοίαρχο με πλοίαρχο τον καπετάν-Νίκο Μπούτο και ύπαρχο τον καπετάν-Άγγελο Γισδάκη. Κάθησα μια σεζόν και μετά πήγα και στο “Vega” και στο “Saturnus”. Έπιασα, μάλιστα και ύπαρχος, στη γραμμή Δυρράχιο-Μπάρι. Η γραμμή και τότε είχε πολλή δουλειά.
Τον Οκτώβριο του 1999, λίγο πριν από την απορρόφηση της εταιρείας από την Hellas Ferries” πήγα, ως υποπλοίαρχος, στο «Εξπρές Αφροδίτη» όπου καπετάνιος ήταν ο καπετάν-Βασίλης Πασχάλης. Στον καπετάν-Βασίλη οφείλω πραγματικά πολλά, Μετά ήρθε καπετάνιος ο καπετάν-Νίκος Σάρδης, στον οποίο οφείλω επίσης πολλά. Και έπειτα από έξι μήνες που ήμουν με τον καπετάν-Νίκο το Σάρδη έπιασα ύπαρχος σε ηλικία 29 ετών. Με τον καπετάν-Νίκο κάθησα μαζί 2 χρόνια. Συνολικά στο «Εξπρές Αφροδίτη» κάθησα 3 χρόνια μέχρι το τέλος του 2002.
Φεύγοντας από το βαπόρι αυτό πήρα το δίπλωμα του πλοιάρχου και μετά πήγα στο «Blue Star Ithaki» ως ύπαρχος, στο οποίο έμεινα ένα χρόνο συνολικά.
Και στη συνέχεια θέλοντας να εξελιχθώ πήγα στον καπετάν-Μάκη τον Αγούδημο. Ξεκίνησα από το «Νταλιάνα» το 2005 ως ύπαρχος ,από Πάτρα για Ιταλία με καπετάνιο τον καπετάν-Σπύρο Σαραγγανίδα. Κάναμε Πάτρα–Μπρίντεζι. από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο.
Στη γραμμή αυτή πήγαμε για πρώτη φορά ως εταιρεία. Ήταν μια δύσκολη περίοδος με ιδιαίτερα κουραστική προετοιμασία για να ετοιμάσουμε το πλοίο.
Στην αρχή περάσαμε δύσκολες επιθεωρήσεις και ελέγχους από κλιμάκια ιταλών και ελλήνων επιθεωρητών. Μέσα , όμως, από όλα αυτά μάθαμε πολλά. Αρχιπλοίαρχοι στην εταιρεία ήταν ο καπετάν-Θανάσης Μπατζιος και ο καπετάν Νίκος Ραφτόπουλος. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον καπετάν-Μάκη Αγούδημο, στον καπετάν-Θανάση Μπάτζιο,στον καπετάν Νίκο Ραφτόπουλο και στον καπετάν-Λευτέρη Καρυστινό.
Μετά πήγα στο «Ροδάνθη», στο «Δημητρούλα», στο «Ανθή Μαρίνα», μέχρι που έπιασα καπετάνιος στο «Ρομίλντα» στα τέλη του 2007.
Και στο «Αδαμάντιος Κοραής» ήρθα, σχεδόν από το ξεκίνημά του στη γραμμή.
Για το «Ρομίλντα»
Το «Ρομίλντα» δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ.
Τέτοιο καράβι είναι δύσκολο να ξανασυναντήσω στην καριέρα μου.
Το «Ρομίλντα» είχε τρεις μηχανές, δύο προπελάκια, ένα 350 KW και ένα 650 KW, από τα οποία το μεγάλο ήταν εξαρτημένο πάνω στην κύρια μεσαία μηχανή. Ήταν πολύ καλό στη μανούβρα, φτάνει να είχε ρίμη. Το μόνο κακό ήταν ότι είχε μόνο ένα τιμόνι. Βαρύ πλοίο, όπου το έβαζες καθόταν, δεν καταλάβαινε τον αέρα. Έπρεπε να έχει 8 μποφώρ για να τον καταλάβεις τον αέρα.
Όσοι έκαναν πλοίαρχοι σε αυτό το αγάπησαν.
Και όπως ήταν το «Ρομίλντα», είναι και ο «Βιτσέντζος Κορνάρος».
Για το <<Αδαμάντιος Κοραής>>
Ένα υπέροχο πλοίο .πολυτελέστατο και άριστα συντηρημένο.
Κατάλληλο και ιδανικό για την γραμμή που είναι και για τις δυσκολίες της
εποχής που αντιμετωπίζουμε όλοι μας.
Πλοίο με ικανοποιητική ταχύτητα και χωρητικότητα για τα δρομολόγια που κάνει.
Από μια εταιρία με ανθρώπους με μεράκι ,από τον πρόεδρο, το διοικητικό συμβούλιο μέχρι τον τελευταίο μέτοχο.
“Το ναυτικό επάγγελμα είναι τρόπος ζωής”
Για μένα το ναυτικό επάγγελμα είναι τρόπος ζωής. Είναι ένα δύσκολο και ιδιαίτερο επάγγελμα , δεν μπορούν να το ασκήσουν πολλοί. Το συμβατικό πλοίο πιστεύω ότι βοηθάει σε αυτό .Σου παρέχει την καμπίνα σου, τρως, κοιμάσαι, εργάζεσαι. Σαν το σπίτι μας.
Όταν ξεκίνησα το 1987 η ακτοπλοΐα ήταν πολύ καλύτερη τότε. Οι άνθρωποι ήταν πιο ξέγνοιαστοι. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Σήμερα υπάρχει πολύ άγχος και πίεση. Όλοι μαζί όσοι εμπλέκονται στο ακτοπλοïκό γίγνεσθαι δημιουργούν αυτήν την πίεση.
Το τελευταίο πλοίο του καπετάν-Ισίδωρου Λιγνού ήταν το «FAST FERRIES ANDROS>> της εταιρείας των αδελφών Παναγιωτάκη.
Με το πλοίο αυτό δέθηκε πολύ και με αυτό έφτασε στο τέλος της μεγάλης αυτής πορείας στο χρόνο.
Οι άνθρωποι της εταιρείας στάθηκαν δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια.
Μια οικογενειακή εταιρεία που στέκεται συνεχώς δίπλα στα πλοία και τα πληρώματα της εταιρείας.
Όμορφες σχέσεις, ανθρώπινες, ζεστές.
Οι μέρες του «Ρομίλντα», του «Αδαμάντιου Κοραή», του «Ανδρέα Κάλβου», του “FAST FERRIES ANDROS” φθάνουν σε ένα όμορφο τέλος.
Ιδανικό φινάλε για έναν μεγάλο Καπετάνιο.
Το τελευταίο ρεμέτζο θα μείνει πάντα στην καρδιά μας.
Ας δούμε σε βίντεο πως αποχαιρέτησε την Άνδρο:
Καπετάν-Ισίδωρε Λιγνέ, σ’ ευχαριστούμε πολύ για όλα!!!!!
Καλή ξεκούραση!!!
