«Το νησί που γεννήθηκα τώχω κλεισμένο βαθειά μέσα στην ψυχή μου. Τίποτα δικό του δεν μου είναι ξένο. Είμαι ολόκληρος μια ζωντανή «μπουρού», ένας μεγάλος κόχυλας που αντηχεί διαρκώς πότε τις καμπάνες της εκκλησιάς, τα κουδούνια των κοπαδιών των Καμαρών, ανάκατα με το φλοίσβο των κυμάτων, πότε το βιολί τ´ Αντιλαβή με το λαούτθο του Μαγκανάρη και τα τραγούδια του Καραβά και της Καλλίτσας, κι άλλοτε πάλι τα τροπάρια του όρθου, του εσπερινού, τις ώμορφες πρωτινές ιστορίες του παππού, τ´ απλοϊκά λόγια της λαλάς».
Αυτά έγραφε ο Γιώργος ο Πεταλιανός τον Δεκέμβριο του 1948 στον πρόλογο του βιβλίου του «Απ´ τη Ζωή του νησιού μου»
Από τότε έχουν κυλήσει πολλά χρόνια.
Η Σίφνος άλλαξε πολύ.
Δεν είναι το νησί που γεννήθηκε και έζησε ο Γιώργος ο Πεταλιανός.
Οι τόποι αλλάζουν, οι άνθρωποι αλλάζουν.
Πάντως, όλο και κάτι διατηρείται ακόμα στην Σίφνο που το καλοκαίρι γεμίζει εφήμερους επισκέπτες, ανθρώπους που έρχονται να γνωρίσουν ένα νησί που όσο και αν αλλάζει παραμένει η Σίφνος.
Στα κείμενα που παραθέτουμε ο Γιώργος ο Πεταλιανός σχολιάζει, μεταξύ άλλων, τις αντιδράσεις των κατοίκων ενάντια στην διάνοιξη του δρόμου των Καμαρών.
Κάποτε ο μόνος τρόπος για να φτάσει κανείς οδικώς στις Καμάρες ήταν με τα πόδια ή τα μουλαρογάδουρα.
Οι αντιδράσεις στον δρόμο ήταν πολλές, αλλά γρήγορα ξεχάστηκαν.
Εβδομήντα χρόνια μετά η Σίφνος ξαναβρίσκεται ενόψει νέων αλλαγών.
Το λιμάνι των Καμαρών και το υδατοδρόμιο του Πλατυ-Γυαλού βρίσκονται από καιρό στο προσκήνιο των εξελίξεων.
Ειδικά το θέμα του λιμανιού είναι πρώτης προτεραιότητας.
Το βράδυ της Δευτέρας το «Διονύσιος Σολωμός» δεν προσέγγισε στο λιμάνι της Σίφνου. Το πλοίο έφυγε για τη Μήλο, όπου και εκεί παρέμεινε αρόδου.
Οι καιρικές συνθήκες ήταν εξωπραγματικές.
Το λιμάνι της Σίφνου μόνο κατ´ ευφημισμόν είναι λιμάνι.
Ο καπετάν-Μιχάλης ο Λυγνός δεν ρισκάρησε να δέσει σε αυτό το «λιμάνι» και να θέσει σε κίνδυνο επιβάτες, καβοδέτες και πλοίο.
Στα 2022 η Σίφνος παραμένει αλίμενος.
Το λιμάνι θα πρέπει να γίνει, αλλά θα πρέπει να γίνει με σωστό τρόπο.
Η ευθύνη είναι μεγάλη.
Οι αντιδράσεις για το λιμάνι είναι πολλές και θα πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Λύσεις, προφανώς, υπάρχουν.
Το θέμα του λιμανιού καλό είναι να λυθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να αποφευχθούν πρόχειρες λύσεις, όπως συνέβη στην Τήνο και σε τόσα άλλα λιμάνια.
Ο Γιώργος ο Πεταλιανός μας επιστρέφει σε μία άλλη εποχή ……