Επιστροφή στο1960.
Η θεία Ροδόπη μαζί με τον Πέτρο και τον Αντώνη.
Ένας άλλος κόσμος.
Μια εικόνα βγαλμένη λες από ελληνική ή ιταλική ταινία εποχής.
Η Σίφνος είναι ακόμα εντελώς αλώβητη από του τουρισμού την ανοχή.
Οι άνθρωποι ζουν πολύ μετρημένα
Ανέσεις δεν υπάρχουν.
Τα σπίτια έχουν μόνο το νερό της στέρνας.
Για πόσιμο νερό έπρεπε κανείςνα πάει στο Καλογριού ή στη Βρύση.
Το Ηλεκτρικό δεν πρέπει να ήταν πολλά χρόνια που να είχε φτάσει στα σπίτια.
Και το καράβι έκανε πολλές ώρες για να φτάσει στις Καμάρες.
Και, φυσικά, το πλοίο έμενε αρόδου και τους επιβάτες τους παραλάμβαναν οι περίφημες λάντζες, όπως του Μπουλή και του Καμπουράκη.
Όλα ήταν πιο δύσκολα σε σχέση με το σήμερα.
Αλλά παρόλα αυτά, ίσως τελικά και να ζούσαν καλύτερα οι άνθρωποι σε σχέση με τη σημερινή εποχή.
Η σύγκριση είναι, μάλλον, άνευ νοήματος.
Δεν έχει δα και τόση σημασία.
Αυτό, όμως, που έχει σημασία είναι να μην χαθεί η Μνήμη.
Η Μνήμη των ανθρώπων και των εποχών.
Η σοφία, οι σκέψεις, τα όνειρα και το βλέμμα αυτών των ανθρώπων……