Πέθανε η μεγάλη ηθοποιός Μάρθα Καραγιάννη σε ηλικία 83 ετών, σκορπώντας θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο και όχι μόνο.
Ο ψυχολόγος Δημήτρης Σούρας ο οποίος ήταν με τη Μάρθα Καραγιάννη μέχρι τις τελευταίες τις στιγμές, μίλησε στον ALPHA και ανακοίνωσε το θάνατό της.
Η Μάρθα Καραγιάννη αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Μιλώντας επίσης στον ΑLPHA ο ηθοποιός Μάκης Δελαπόρτας δήλωσε συντετριμμένος για την απώλεια.
Δήλωσε πως δεν το περίμενε αφού δεν είχε τόσο σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ο ίδιος είχε συχνή επαφή με την οικογένειά της.
Το newsit.gr επικοινώνησε και με τον πρόεδρο του ΣΕΗ Σπύρο Μπιμπίλα ο οποίος και αυτός εξέφρασε τη θλίψη του για το χαμό της μεγάλης ηθοποιού.
Η απώλεια της Μάρθας Καραγιάννη είναι η τρίτη απώλεια ηθοποιού που στιγμάτισε το ελληνικό θέατρο και κινηματογράφο, μέσα σε μόλις μια εβδομάδα.
Είχε προηγηθεί ο Κώστας Καζάκος στις 13 Σεπτεμβρίου και η Ειρήνη Παπά στις 14 Σεπτεμβρίου.
Ποια ήταν η Μάρθα Καραγιάννη
Γεννήθηκε στις 6 Νοεμβρίου του 1939
Οι γονείς της ήταν ποντιακής καταγωγής. Συγκεκριμένα η μητέρα της Δόμνα γεννήθηκε στο Μπακού και ο πατέρας της Χαρίλαος στο Αικατερινεντάρ. Η ίδια γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά μεγάλωσε στο Κερατσίνι.
Σπούδασε χορό και από τα οχτώ της χρόνια άρχισε να δίνει παραστάσεις στη Λυρική Σκηνή συμμετέχοντας στο παιδικό μπαλέτο της Λουκίας Σακελλαροπούλου (μαζί με την Ελένη Προκοπίου).
Η κινηματογραφική της καριέρα συνδέθηκε με τον Γιάννη Δαλιανίδη. Η συνεργασία τους ξεκίνησε το 1961 στην ταινία «Ζητείται ψεύτης».
Το μοναδικό μιούζικαλ στο οποίο η Μάρθα Καραγιάννη δεν χόρεψε, ήταν το “Μερικοί το προτιμούν κρύο” γιατί αρχικά στο ρόλο της επρόκειτο να εμφανιστεί η Άννα Φόνσου.
Στη μουσική ταινία “Οι θαλασσιές οι χάντρες”, 1967 εμφανίζεται ως καθαρά κωμική ηθοποιός κάτι στο οποίο επέμεινε πολύ ο Γιάννης Δαλιανίδης παρότι η ίδια πρόβαλλε σθεναρή αντίσταση θεωρώντας ότι ήθελε ο σκηνοθέτης να προβάλλει τη Ζωή Λάσκαρη.
Ο Δαλιανίδης ωστόσο επέμενε πείθοντάς τη τελικά, λέγοντας πως έτσι της δίνει ψωμί για μέχρι τα γεράματά της. Εννοούσε πως μπορούσε έτσι να ξεχωρίσει και να σταθεροποιηθεί στην κωμωδία και να απαγκιστρωθεί από την εικόνα της λαμπερής σουμπρέτας-χορεύτριας που έχει όριο λήξης.
Τραγούδησε πρώτη φορά στην ταινία “Καπετάνιος για κλάματα”, 1960 (“Σαν φυσά το μαϊστράλι”) αλλά έκανε μεγάλη επιτυχία τραγουδώντας στην ταινία “Γοργόνες και μάγκες”, 1968 (“Ο άνδρας που θα παντρευτώ”). Επίσης τραγούδησε στη βιντεοταινία “Μια τρελή, τρελή ζωντοχήρα”, 1988.
Η ταινία “Ο παράς κι ο φουκαράς” είναι η τελευταία ταινία που έκανε εκτός Φίνου γιατί στη συνέχεια υπέγραψε συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας με τη μεγάλη κινηματογραφική εταιρία. Το 1965 θα κάνει ένα πέρασμα στην ταινία του Γιώργου Κωνσταντίνου, 5000 ψέματα.
Το 1969, θα παίξει ένα δραματικό ρόλο στην ταινία του Νίκου Φώσκολου, “Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα”, και ένα ρόλο κωμικό στην ταινία του Ντίνου Δημόπουλου, «Η ωραία του κουρέα».
Η συνεργασία της με το Γιάννη Δαλιανίδη και τον Κώστα Βουτσά απογειώθηκε στην ταινία “Το ανθρωπάκι”, 1969.
Τελευταία ταινία εκείνη την περίοδο είναι «Ο Μάγκας με το τρίκυκλο» το 1972, ενώ θα επανέλθει μερικά χρόνια αργότερα με την ταινία πρωταγωνιστών του Γιώργου Λαζαρίδη, «Ο Ποδόγυρος», 1980.
Τελευταία έπαιξε στις ταινίες: “Πεθαίνω για σένα”, 2009 και “Από έρωτα”, 2014.
Έχει περάσει επίσης ως guest και από τη σειρά «Κωνσταντίνου και Ελένης», παίζοντας τη μητέρα της Ελένης Ράντου
Η θεατρική της πορεία
Το 1962 έλαβε μέρος στην παράσταση των Θεοδωράκη, Κακογιάννη και Μποστ, “Όμορφη πόλη”.
Συμμετείχε επανειλημμένα στον θίασο Γεωργίας Βασιλειάδου και Βασίλη Αυλωνίτη. Εμφανίστηκε σε επιθεωρήσεις δίπλα στους Νίκο Σταυρίδη, Κώστα Χατζηχρήστο, Γιώργο Κωνσταντίνου, Μαρίκα Νέζερ, Νίκο Ρίζο, Γιάννη Γκιωνάκη, Καίτη Μπελίντα, Σπεράντζα Βρανά, Ρένα Ντορ, Ρένα Βλαχοπούλου, Ορέστη Μακρή, Κατερίνα Γιουλάκη, Σταύρο Παράβα, Αλέκο Λειβαδίτη, Μπέττυ Μοσχονά, Ελένη Προκοπίου, Βαγγέλη Βουλγαρίδη, Γιάννη Φέρμη, Τάκη Μηλιάδη, Σωτήρη Μουστάκα κ.ά. Η Μάρθα Καραγιάννη όμως δεν έπαιξε μόνο επιθεωρήσεις. Το 1972 συγκρότησε δικό της θίασο και ανέβασε το “Καμπαρέ” στο θέατρο Καλουτά.
Έπαιξε ανάμεσα στα άλλα: “Το ρετιρέ της Εύας”, 1965 / “Γη SOS”, 1970 / “Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές”, 1983 / “Παγωτό μες στο χειμώνα”, 1983-1984 / “Αγάπη μου παλιόγρια”, 1986-1987 / “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε”, 1992-1993 / “Χαμάμ γυναικών”, 1996-1997 / “Όταν οι γυναίκες το γλεντούν”, 1998 / “Αρσενικό και παλιά δαντέλα”, 1999-2000 / “Το κορίτσι της γειτονιάς”, 2002-2003 / “Εκκλησιάζουσες”, 2004.
