Ο “Αετός” της “TRANSUEZ”, συμφερόντων Νικολάου Βερνίκου Ευγενίδη, εισέρχεται στη Γαληνοτάτη Βενετία.
Ένα μοναδικό σκηνικό.
Το Campanile, το Palazzo Duccale, η πλατεία του Αγίου Μάρκου και το καράβι.
Ίσα-ίσα που διακρίνεται ο τρούλος του Αγίου Μάρκου, της πιο βυζαντινής εκκλησίας της Δύσης.
Ένα φιλανδέζικο σκαρί που ταξίδεψε για χρόνια με τα σινιάλα του Ευγενίδη.
Ένα σκαρί που μετά τη Μεσόγειο ταξίδεψε για χρόνια στη μακρινή Χιλή συνδέοντας τα λιμάνια του Valparaiso, του Puerto Montt και του Puerto Natales στην μακρινή Παταγωνία.
Υπάρχουν κάποιοι τόποι στον κόσμο που είναι πραγματικά μοναδικοί.
Υπάρχουν τόποι που και μόνο η αναφορά του ονόματός τους προκαλεί συγκίνηση και νοσταλγία.
Αλλά υπάρχουν και κάποιες ναυτιλιακές εταιρείες που το όνομά τους έχει γράψει μεγάλη ιστορία στα Ναυτιλιακά Δρώμενα της μικρής-μεγάλης Ελλάδας και η αναφορά του ονόματος τους προκαλεί, επίσης, συγκίνηση και νοσταλγία.
Εδώ έχουμε έναν υπέροχο συνδυασμό.
Από τη μία η Βενετία, από την άλλη το βαρύ σινιάλο του Ευγενίδη.
Μια πόλη-μύθος.
Μια υδάτινη πολιτεία που μοιάζει σαν όνειρο και οπτασία.
Αλλά και μια εταιρεία που τα έργα και οι ημέρες της ήταν πραγματικά περίλαμπρα στον αχανή κόσμο της Ελληνικής Ναυτιλίας.
Μια φωτογραφία που έχει πάντα τη δύναμη να ξορκίζει τη λήθη.
Μια φωτογραφία που βρέθηκε σε κάποιο μηχανουργείο του Κερατσινίου.
Ένα παλιό κάδρο, μια πόλη-καράβι, ένα καράβι …
Η εταιρεία Βερνίκου-Ευγενίδη ήταν, ίσως, η καλύτερη εταιρεία στον Πειραιά. Από τον καιρό των μεγάλων υπεροκεάνειων μέχρι τα ψυγεία που έκαναν τακτικά δρομολόγια μεταξύ Ευρώπης-Νοτίου Αμερικής. Στη συνέχεια η εταιρεία στράφηκε στα κοντέϊνερ, καθώς κατάλαβαν από νωρίς πως αυτά θα ήταν το μέλλον. Το Σκανδιναβικό Γραφείο παραμένει ένα πολύ καλό γραφείο συνδυαμένων μεταφορων στον Πειραιά. Αλλά με τον καιρό οι επιχειρήσεις αλλάζουν και οι εταιρείες
