Αύριο, Σάββατο 25 του Γενάρη, θα τελεστεί το Μνημόσυνο του μαστρο-Γιάννη του Ζούρα στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας στον Φελλό της Άνδρου.
Μοιάζει απίστευτο πως εδώ και κοντά σαράντα μέρες ο πάντα αεικίνητος μαστρο-Γιάννης ο Ζούρας δεν είναι, πια, μαζί μας.
Έφυγε τόσο ξαφνικά μέσα στην καμπίνα που για χρόνια ήταν το δεύτερο σπίτι του.
Τελευταία φορά βρεθήκαμε στα τέλη του Αυγούστου στο “ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ” στην Σαντορίνη.
Ήταν τόσο χαρούμενος και πίστευε πως θα κατάφερνε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα που ήταν να κλείσει την καριέρα του σε ένα πλοίο της Ραφήνας.
Ήθελε πολύ να κλείσει τον κύκλο του στην ακτοπλοΐα στην γραμμή από όπου ξεκίνησε το μακρινό 1980.
Δεκαέξι χρονών μπαρκάρησε για πρώτη φορά στο “ΧΡΥΣΗ ΑΜΜΟΣ 2” με τότε καπετάνιο τον καπετάν-Γιώργη τον Σαλονίκη.
Πρωτομπαρκάρησε ως “επικουράκι” και με τα χρήματα που έβγαλε κατάφερε να αγοράσει ένα μηχανάκι με το οποίο κατέβαινε από τον Φελλό στο Γαύριο για να πάρει το λεωφορείο για την Χώρα, όπου βρισκόταν το Λύκειο στο οποίο φοίτησε.
Την προηγούμενη χρονιά κατέβαινε από τον Φελλό με το γαϊδουράκι για να πάρει το λεωφορείο.
Άλλες εποχές…
Ταξίδεψε πολλά χρόνια με καράβια που αγάπησε και δέθηκε πολύ.
Δενόταν στενά με τα πληρώματα και δεν ξέχασε ποτέ τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και αυτός στην καριέρα του.
Παντρεύτηκε την αγαπημένη του Αγγελική και έζησαν μία όμορφη ζωή.
Με τον αγαπημένο του αδελφό, τον Πέτρο, ταξίδεψαν μόνο δύο φορέα μαζί.
Μία στο “ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ” και μία στο “SUPERFERRY II”.
O μαστρο-Γιάννης ο Ζούρας ήταν ο άνθρωπος που διέθετε μία απίστευτη μνήμη.
Θυμόταν τα πάντα.
Τον ρωτούσαμε για γεγονότα και πρόσωπα περασμένων ετών και μιλούσε για αυτά με κάθε λεπτομέρεια.
Δεν θα ξεχαστεί ποτέ….
Αύριο θα τον τιμήσουμε στον Φελλό….
Και θα τον έχουμε για πάντα στην καρδιά μας…
