Σήμερα είναι το #GlobalCatDay, και θα το γιορτάσουμε με τη συγκινητική ιστορία της Araminta, της μαυρούλας και πρώην αδεσποτούλας, που στάθηκε τόσο υπερτυχερή ώστε ο άνθρωπός της, ένα νεαρό κορίτσι από την Ιταλία, να καταφέρει ξεπερνώντας όλες τις δυσκολίες, και με την πολύτιμη συμβολή των απανταχού φιλόζωων και των εθελοντών του σωματείου μας, να επιστρέψει στη Σίφνο και την πάρει μαζί της στην Ιταλία! Τους ευχόμαστε μία υπέροχη ζωή μαζί!
Παρακάτω, η ιστορία τους, όπως μας την έγραψε η ίδια η κοπέλα! Αξίζει να διαβαστεί για να δούμε όλοι τι συναισθήματα και αγωνία βιώνουν για τα αδεσποτάκια μας, οι φιλόζωοι επισκέπτες που έρχονται στη Σίφνο!
••••
“Last month in Sifnos, when I first arrived to my rental, I went and explored the property a bit. At some point I felt like leaf noises and when I turned around, I saw her little face looking at me from up!
I said hi to her, and started calling “pstpstpst” as one do to call cats, and she just came running down!! I was amazed at how friendly she was. She played with my dress a bit (it had fringes on) and then she jumped into a mint vase, and started playing in there with the leaves! She was smelling of mint after that, so day 1, I started calling her Araminta.
After that, anytime I could, I called her name and she would come and we would play with me and my friend. After a bit, I didn’t even need to call her name, she would recognize my voice and just come to play and cuddle!
I just kept thinking how smart and how sweet she was.
I felt so sad anytime I her play with leaves or with like clumps of hair/dust, because I kept thinking “she can have fun with so little it’s amazing” and it broke my heart that she did not have toys, a soft bed, food and water always available.
I was starting to realize I was very attached to her and I wanted to give her a home.
On my last day, just before leaving, I went to my host and asked about the house I kept seeing her coming from. She told me it belonged to this old couple, Valter and Liliana
so I went there and practically intruded in their house, found her sleeping next to Valter and asked if she was theirs, if she was healthy, what was going on with her eye and told them I would be willing to send them money to care for her.
The lady, Liliana, while I was speaking said “do you want her? You can take her” and I replied “Is she not yours?” and she went “No, she just showed up one day, we call her 2025” and she told me it was because the year before they got very attached to a kitty that had been poisoned during the winter as sometimes happens on Sifnos, and so when they met her they decided not to get too attached (they really cared for her, they had her vaccinated months before and also payed for her first rabies shot, I’m still in contact with them, I sent them photos just this morning!!)
When she told me she was probably not gonna be alive next summer, my heart broke and in that moment I was fully committed to find a way to adopt and bring her home to Italy with me.
So as soon as I got home I got in contact with the vet, with Sifnos for Animals and started contacting anybody I could think of on the island: people I had met, tourists I found on facebook that were still on Sifnos, local people, people living on other islands and so on…
Valter and Liliana were leaving beginning of October and I was so scared of her being left alone, she’s still a baby, I was so afraid she would get lost or die..
Then thank God Sifnos for Animals connected me with Alexandra who kept her for 2 weeks. Forever grateful for that!!And she has been an absolute angel in caring for her!
Then I finally managed to arrange to come back to the island, thanks to the help of all the people I connected with along the way ( on top on them all Xenia and Alexandra!)
I arrived Friday night, and Alexandra took Araminta to me the next afternoon! And then the next day, on Sunday, we started our journey to Italy!
First taking a ferry to Athens, and the next day the plane to Milan!!
And this is her now!
#GlobalCatDay
Μετάφραση Facebook:
«Τον περασμένο μήνα στη Σίφνο, όταν πρωτοέφτασα στο ενοικιαζόμενο, πήγα και εξερεύνησα λίγο το ακίνητο. Κάποια στιγμή ένιωσα σαν θορύβους φύλλων 🍃 και όταν γύρισα, είδα το προσωπάκι της να με κοιτάει από ψηλά!
Της είπα γεια, και άρχισα να καλώ “πστπστπστ” όπως κάνει κανείς για να καλέσει τις γάτες, και ήρθε τρέχοντας!! Έμεινα έκπληκτος με το πόσο φιλική ήταν. Έπαιξε λίγο με το φόρεμά μου (είχε κρόσσια) και μετά πήδηξε σε ένα βάζο μέντας, και άρχισε να παίζει εκεί μέσα με τα φύλλα! Μύριζε μέντα μετά από αυτό, οπότε την πρώτη μέρα άρχισα να την φωνάζω Αραμίντα.
Μετά από αυτό, όποτε μπορούσα, φώναζα το όνομά της και ερχόταν και παίζαμε με εμένα και τον φίλο μου. Μετά από λίγο, δεν χρειαζόταν καν να φωνάξω το όνομά της, αναγνώριζε τη φωνή μου και απλά ερχόταν να παίξουμε και να αγκαλιαστούμε!
Απλά σκεφτόμουν πόσο έξυπνη και πόσο γλυκιά ήταν.
Ένιωθα τόσο λυπημένη κάθε φορά που έπαιζα με φύλλα ή με τούφες μαλλιών/σκόνης, γιατί σκεφτόμουν συνέχεια “μπορεί να διασκεδάσει με τόσο λίγα που είναι εκπληκτικά” και μου ράγισε την καρδιά που δεν είχε παιχνίδια, μαλακό κρεβάτι, φαγητό και νερό πάντα διαθέσιμα.
Είχα αρχίσει να συνειδητοποιώ ότι ήμουν πολύ δεμένος μαζί της και ήθελα να της δώσω ένα σπίτι.
Την τελευταία μου μέρα, λίγο πριν φύγω, πήγα στον οικοδεσπότη μου και ρώτησα για το σπίτι από το οποίο την έβλεπα να έρχεται. Μου είπε ότι ανήκε σε αυτό το ηλικιωμένο ζευγάρι, τον Βάλτερ και τη Λιλιάνα
έτσι πήγα εκεί και πρακτικά εισέβαλα στο σπίτι τους, τη βρήκα να κοιμάται δίπλα στον Valter και ρώτησα αν είναι δική τους, αν είναι υγιής, τι συμβαίνει με το μάτι της και τους είπα ότι θα ήμουν πρόθυμος να τους στείλω χρήματα για να την φροντίσουν.
Η κυρία, Λιλιάνα, ενώ μιλούσα μου είπε “τη θέλετε; Μπορείς να την πάρεις” και απάντησα “Δεν είναι δική σου; ” και μου είπε “Όχι, απλά εμφανίστηκε μια μέρα, την λέμε 2025” και μου είπε ότι ήταν επειδή τον προηγούμενο χρόνο δέθηκαν πολύ με μια γατούλα που είχε δηλητηριαστεί κατά τη διάρκεια του χειμώνα όπως συμβαίνει μερικές φορές στη Σίφνο, και έτσι όταν τη γνώρισαν αποφάσισαν να μην δεθούν πολύ (την φρόντισαν πραγματικά, την είχαν εμβολιάσει μήνες πριν και πλήρωσαν επίσης το πρώτο της εμβόλιο κατά της λύσσας, είμαι ακόμα σε επαφή μαζί τους, τους έστειλα φωτογραφίες μόλις σήμερα το πρωί!! )
Όταν μου είπε ότι πιθανότατα δεν θα είναι ζωντανή το επόμενο καλοκαίρι, ράγισε η καρδιά μου και εκείνη τη στιγμή δεσμεύτηκα πλήρως να βρω έναν τρόπο να υιοθετήσω και να την φέρω σπίτι στην Ιταλία μαζί μου.
Έτσι μόλις έφτασα σπίτι ήρθα σε επαφή με τον κτηνίατρο, με τη Sifnos for Animals και άρχισα να επικοινωνώ με όποιον μπορούσα να σκεφτώ στο νησί: ανθρώπους που είχα γνωρίσει, τουρίστες που βρήκα στο facebook που ήταν ακόμα στη Σίφνο, ντόπιοι, άνθρωποι που ζουν σε άλλα νησιά και πάει λέγοντας…
Ο Valter και η Liliana έφευγαν αρχές Οκτωβρίου και φοβόμουν τόσο πολύ μην μείνει μόνη, είναι ακόμα μωρό, φοβόμουν τόσο πολύ ότι θα χαθεί ή θα πεθάνει..
Τότε ευχαριστώ τον Θεό η Σίφνος που με συνέδεσε με την Αλεξάνδρα που την κράτησε 2 εβδομάδες. Ευγνώμων για πάντα γι’ αυτό!! Και υπήρξε ένας απόλυτος άγγελος στη φροντίδα της!
Τότε επιτέλους κατάφερα να κανονίσω να επιστρέψω στο νησί, χάρη στη βοήθεια όλων των ανθρώπων που συνδέθηκα στην πορεία ( από πάνω σε όλους τους Ξένια και Αλεξάνδρα! )
Έφτασα Παρασκευή βράδυ, και η Αλεξάνδρα μου πήρε τον Αραμιντα το επόμενο απόγευμα! Και μετά την επόμενη μέρα, Κυριακή, ξεκινήσαμε το ταξίδι μας στην Ιταλία!
Πρώτα παίρνοντας το φέρι για Αθήνα, και την επόμενη μέρα το αεροπλάνο για Μιλάνο!!
Και αυτή είναι τώρα!
