ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ-ΚΡΗΤΗΣ

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που διακόπηκε η γραμμή Θεσαλονίκης-Κρήτης.

Μια σημαντική γραμμή της ακτοπλοΐας μας που σύνδεε τη Βόρεια Ελλάδα, τις Βόρειες Σποράδες, τις Κυκλάδες και την Κρήτη.

Η γραμμή ξεκίνησε με το “Κύδων” της ΑΝΕΚ στα μέσα της δεκαετίας του ’80.

Το πλοίο έκανε το δρομολόγιο από τα Χανιά για τη Θεσσαλονίκη.

Το “Κύδων” το διαδέχτηκε στη γραμμή το “Κρήτη” της ίδιας εταιρείας.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ξεκινά η εποποιΐα του ‘Άνεμος” της Nomicos Lines.

To πλοίο ανεβοκατεβαίνει γεμάτο σπάζοντας όλα τα ρεκόρ.

Μια χρυσή εποχή για το πλοίο και την εταιρεία του.

Οι επιβάτες του κρέμοντας σαν τσαμπιά σταφύλια από τα καταστρώματά του.

Το δρομολόγιό του είναι από Θεσσαλονίκη για Σκιάθο- Σύρο – Πάρο- Νάξο – Σαντορίνη – Ηράκλειο.

Το πλοίο προσέγγιζε, επίσης, κάποιες φορές στην Σκύρο και την Τήνο.

Το “Ανεμος” θα παραμείνει στη γραμμή μέχρι το τέλος του 1995.

Στα 1996 θα το διαδεχτεί το “El Greco” των Μινωϊκών Γραμμών.

Το πλοίο συνεχίζει την όμορφη ιστορία του “Άνεμος”.

Το “El Greco” το βλέπουμε στη φωτογραφία να εισέρχεται περήφανο στην καλδέρα της Σαντορίνης.

Περηφάνεια και δέος.

Πόσους και πόσους επιβάτες δεν μετέφερε, πόσα και πόσα φορτηγά και οχήματα.

Μια γραμμή-κορμός στο Αιγαίο Πέλαγος.

Εδώ το βλέπουμε στο λιμάνι της Τήνου.

Το πλοίο άδειαζε και γέμιζε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του.
Η σύνδεση της Βόρειας Ελλάδας με τις Βόρειες Σποράδες, τις Κυκλάδες και την Κρήτη ήταν ένα μεγάλο στοίχημα που κερδήθηκε.

Το “Δαίδαλος” θα διαδεχτεί το “El Greco” το 2000-2001.

Εδώ βλέπουμε το πλοίο να εισέρχεται στο λιμάνι της Παροικιάς της Πάρου.

Το καλοκαίρι πραγματοποιούσε τρία δρομολόγια από τη Θεσσαλονίκη για το Ηράκλειο και το χειμώνα δύο δρομολόγια.

Η κίνηση των φορτηγών κρατούσε τη γραμμή ζωντανή και το χειμώνα.

Το “Δαίδαλος” έμεινε στη γραμμή μέχρι το 2005 όταν οι Μινωϊκές Γραμμές αποχώρησαν από τη γραμμή.

Το δικό τους σημαντικό αποτύπωμα στη γραμμή άφησαν τα πλοία του καπετάν-Μάκη του Αγούδημου.

Το “Δημητρούλα”, το “Μιλένα” και το “Νταλιάνα” έγραψαν τη δική τους ιστορία στη γραμμή Θεσσαλονίκης-Κρήτης.

Και αυτά ανέβαιναν και κατέβαιναν γεμάτα.

Tα πλοία της GA Ferries εκτελούσαν κάποια καλοκαίρια ακόμα και τέσσερα δρομολόγια συνολικά, από δύο κάθε πλοίο.

Από τη γραμμή πέρασε για λίγο και το “Πηνελόπη” του Δημήτρη του Αγούδημου (Aqoudimos Lines).

Είναι πραγματικά αδιανόητο για μια χώρα να μην μπορεί να στηρίξει μια τέτοια γραμμή, έστω και σε εποχιακή βάση.

Είναι μια κεντρική αρτηρία στο Αιγαίο.

Το Κράτος επιδοτεί τη γραμμή από Πειραιά για Πάρο-Νάξο-Πάτμο-Ικαρία-Σάμο-Χίο-Λέσβο-Λήμνο-Καβάλα.

Το δρομολόγιο αυτό έχει αποδειχθεί εξαιρετικά χρήσιμο για τα νησιά.

Το “Νήσος Ρόδος” και το “Νήσος Μύκονος” συνδέουν τις Κυκλάδες, τα Δωδεκάνησσα, τα νησιά του Β.Α. Αιγαίου και την Καβάλα.

Από την άλλη η λειτουργία μιας ακόμα γραμμής στο Αιγαίο, σε κατακόρυφο άξονα, θα μπορούσε να συνδράμει κατά πολύ στην τόνωση των νησιών.

Επιβάτες και εμπορεύματα.

Από τη Βόρεια Ελλάδα στις Κυκλάδες και στην Κρήτη.

Και με κατάλληλες συνδέσεις θα μπορούσαν να εξυπηρετούνταν και τα μικρότερα νησιά.

Ένα πλοίο-μάνα και ανταποκρίσεις με μικρότερα πλοία για τη μεταφορά επιβατών στα μικρότερα νησιά.

Εδώ και χρόνια συζητείται, αλλά τίποτα δεν υλοποιείται.

Εν έτη 2017 αναζητείται το πλοίο-μάνα για να κάνει τη γραμμή αυτή.

Με επιδότηση κρατική.

Για την τόνωση των νησιών.

Ποιο μπορεί να είναι το κατάλληλο πλοίο;

Οι αρμόδιοι θα το βρουν.

Το θέμα είναι να τολμήσουν.

Μόνο όραμα, τόλμη χρειάζεται και αποφασιστικότητα.
Δυστυχώς, λείπουν και τα τρία από τους αρμόδιους φορείς.
Το διαπιστώσαμε περίτρανα και στην αποδρομολόγηση του “Οδυσσέας” που σύνδεσε για λίγο την Πάρο με τη Σίφνο.

Η ιστορία της γραμμής θυμίζει αρκετά το θεατρικό έργο του Σάμουελ Μπέκετ “Περιμένοντας τον Γκοντό” …

Περιμένοντας το πλοίο για τη γραμμή Θεσσαλονίκης-Κρήτης ….
Εδώ και πολλά χρόνια …
Πλοίο ακούμε, αλλά πλοίο δεν βλέπουμε …

Άραγε θα το ξαναδούμε;

Θα ξεκινήσουμε κάποια φορά και πάλι από το Λευκό Πύργο για να καταλήξουμε στον Κούλε του Ηρακλείου;

Ο χρόνος θα δείξει.

Αν το πλοίο δρομολογηθεί θα πιάνει και Σίφνο;

Αυτό θα ήταν πολύ καλό αν γινόταν πραγματικότητα.

Αλλά και μια ανταπόκριση μέσω Πάρου θα βοηθούσε πολύ και πάλι….

Στα τέλη Ιουνίου του 2018 το «Aqua Blue” ξεκίνησε δρομολόγια στη γραμμή από τη Θεσσαλονίκη για Σκιάθο-Άνδρο-Σύρο-Τήνο-Μύκονο-Πάρο-Νάξο-Σαντορίνη-Ηράκλειο.
Το παλιό ξεχασμένο δρομολόγιο έπαιρνε ξανά σάρκα και οστά.
Η μεγαλύτερη θαλάσσια γέφυρα στο Αιγαίο αποτελούσε πλέον πραγματικότητα.

Η επαναλειτουργία της ξεχασμένης εδώ και χρόνια γραμμής από τη Θεσσαλονίκη προς τις Βόρειες Σποράδες, τις Κυκλάδες και την Κρήτη ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη εκείνο το καλοκαίρι.

Το “Aqua Blue” της Sea Jets ξεκίνησε επιδοτούμενα δρομολόγια στα τέλη Ιουνίου στο μακρύ δρομολόγιο που συνδέει την Κρήτη και την πρωτεύουσα της Μακεδονίας με τον καπετάν-Γεράσιμο Γιακουμίδη στο τιμόνι.

Η δρομολόγηση του «Aqua Blue” ήταν μια μεγάλη πρόκληση για όλους.
– Για την ίδια την εταιρεία, η οποία επένδυσε πολλά χρήματα σε ένα συμβατικό πλοίο που μπορεί να σταθεί επάξια σε πολλές γραμμές.
– Για το ίδιο το πλοίο που μετά από μια μακριά περίοδο αδράνειας επανήλθε δυναμικά στο προσκήνιο της ακτοπλοΐας
– Για τους πράκτορες, τους επιβάτες και τους οδηγούς που έπρεπε να στηρίξουν το πλοίο. Όλοι γνώριζαν πόσο έλειπε ένα τέτοιο δρομολόγιο. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να το στηρίξουν και να συμβάλλουν στην καθιέρωσή του.
– Για τον καπετάν-Γεράσιμο Γιακουμίδη που επανήλθε στην ακτοπλοΐα του Αιγαίου έπειτα από μακρά περίοδο απουσίας, καθώς για χρόνια υπηρέτησε στις Πλοηγικές Υπηρεσίες της Καβάλας και του Πειραιά.
– Για το πλήρωμα που θέλει να συμβάλει όσο περισσότερο γίνεται στην επιτυχία του πλοίου. Το συμβατικό πλοίο μπορεί να ταξιδεύει δώδεκα μήνες το χρόνο και με τον τρόπο αυτόν διευρύνονται σημαντικά οι πολύτιμες θέσεις εργασίας.

Τελικά όλα διακόπησαν ξανά τρεις μήνες μετά.
Από τις αρχές Σεπτεμβρη του 2018 η γραμμή παραμένει και πάλι ανενεργή.

Το “AQUA BLUE” κατάφερε τελικά να κερδίσει τη γραμμή από Λαύριο για Άγιο Ευστράτιο-Λήμνο-Καβάλα.
Ήταν ο μεγάλος κερδισμένος από την πρόκληση της δρομολόγησής του στη γραμμή Θεσσαλονίκης-Κρήτης.

Από εκεί και πέρα το επιβατηγό κοινό δεν στήριξε τη γραμμή.
Ήταν, βέβαια, αναμενόμενο έπειτα από τόσα χρόνια που το λιμάνι της Θεσσαλονίκης παρέμενε ανενεργό για το επιβατηγό κοινό.

Ίσως να χρειαζόταν ένα πιο γρήγορο πλοίο.
Ίσως, να χρειάζονταν λιγότερα λιμάνια προσέγγισης στο μακρύ ταξίδι μέχρι την Κρήτη.
Ίσως, να χρειαζόταν μεγαλύτερη στήριξη από το Κράτος.
Ίσως, να χρειαζόταν μεγαλύτερη υπομονή και επιμονή από την εταιρεία.
Ίσως, να χρειαζόταν καλύτερη διαφήμιση και προβολή της γραμμής.
Πολλά πολλά ίσως….