«Ζητείται ψυχραιμία & συνέπεια» του Μέμου Λιβιεράτου
Άρθρο του Μέμου Λιβιεράτου
Προέδρου του συλλόγου ‘‘ΜΑΖΙ για τη Σίφνο μας’’
Η καλοκαιρία του Σαββατοκύριακου δεν θύμιζε σε τίποτα τα ακραία καιρικά φαινόμενα των ημερών που
προηγήθηκαν. Ο ‘‘Ηφαιστίωνας’’ με το χιονιά και τους θυελλώδεις ανέμους, έφτασε στα όριά τους για άλλη
μια φορά τους πολίτες. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα συνεχιζόμενα απαγορευτικά απόπλου προς τη
νησιωτική χώρα, έκαναν ακόμα πιο δύσκολη την καθημερινότητα των κατοίκων. Η Σίφνος μας δεν
αποτέλεσε εξαίρεση με την πρωτοφανή ένταση των ανέμων που της επέβαλαν πολυήμερο αποκλεισμό από
την ακτοπλοϊκή της σύνδεση.
Πολλά ειπώθηκαν και σχολιάστηκαν, αφού για άλλη μια φορά φάνηκε πόσο ‘‘επικίνδυνα δύσκολο’’ είναι να
κατοικείς σ ένα νησί αποκομμένο, κάθε χειμώνα. Πάντα επίκαιρο το θέμα του νέου λιμανιού που έχει ανάγκη
το νησί, αλλά και αναφορές πλέον για την αναγκαιότητα κατασκευής αεροδρομίου, υποδομή που θα παρέχει
πρωτίστως ασφάλεια στους μόνιμους κατοίκους, όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν.
Με ιδιαίτερη ικανοποίηση διάβασα μεταξύ άλλων και την αναφορά του τ. Επάρχου κ. Βενάκη και την
επισήμανσή του πως το νησί χρειάζεται και το αεροδρόμιο. Με χαροποίησε το γεγονός, αφού από τη
συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις 3/07/2018 στο Υπουργείο Μεταφορών με θέμα την κατασκευή
αεροδρομίου στη Σίφνο, ο τ. Έπαρχος δεν είχε αναφερθεί ξανά στο θέμα, σα να μην έγινε ποτέ. (Πολύ
γρήγορα να σημειώσω για όσους δεν γνωρίζουν, πως τότε, είχε ζητηθεί η συνδρομή μου για να επιτευχθεί
αυτή η συνάντηση με τον τότε υφυπουργό μεταφορών κ. Μαυραγάνη, στην οποία συμμετείχα μαζί με τον
τ. Έπαρχο). Ίσως ο φόβος για πιθανό πολιτικό κόστος τον υποχρέωσε να βγάλει από την ατζέντα του το
θέμα και επανήλθε τώρα σε πιο ασφαλές περιβάλλον.
Πολύ ωραίες οι αναφορές για την αναγκαιότητα του αεροδρομίου, αλλά θα ήταν ακόμα καλύτερη η
ενημέρωση από τον τ. Έπαρχο για τις ενέργειες που έκανε μετά τη συνάντηση και τα αποτελέσματα αυτής,
μέχρι τη λήξη της θητείας του τον Αύγουστο του 2019. Θα ήταν καλό ακόμα, να γνωρίζει ο κόσμος αν
ενημερώθηκε σχετικά, η διάδοχος στη θέση Επάρχου, κ. Χωριανοπούλου, από τον απερχόμενο κ. Βενάκη,
έτσι ώστε να ασχοληθεί κι εκείνη με τη σειρά της (για την ιστορία, στη συνάντηση, εκτός του θέματος για
το αεροδρόμιο της Σίφνου και την επιστολή που συνέταξε ο κ. Μαυραγάνης προς το διοικητή της ΥΠΑ για
περαιτέρω ενέργειες, έγινε αναφορά και για την επέκταση του διαδρόμου προσγείωσης-απογείωσης του
αερολιμένα Μήλου). Υπήρξε κάποια πρόοδος; Ασκήθηκε από το θεσμικό παράγοντα περεταίρω ‘‘πίεση’’ ώστε
να υπάρξει λεπτομερής ενημέρωση για τις διαδικασίες και τις πιθανότητες υλοποίησης του έργου, ή
εγκαταλείφθηκε στην τύχη του; Γιατί αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο, τότε οι αναφορές είναι χωρίς ουσιαστικό
αντίκρισμα, κοινώς για δημιουργία εντυπώσεων.
Επίσης θα είχε ενδιαφέρον να πληροφορηθεί ο κόσμος αν η παρούσα δημοτική αρχή και η Δήμαρχος κ.
Ναδάλη, έχουν την πρόθεση να κινηθούν σ αυτή την κατεύθυνση θετικά, αν και η κ. Δήμαρχος,
προεκλογικά στην ομιλία της στην Αθήνα, είχε δηλώσει σε σχετική ερώτηση πως δεν είναι η κατασκευή
αεροδρομίου στο πλάνο διεκδικήσεων. Εδώ όμως θα σταθώ στο σχολιασμό του κ. Κυμπιζή, (τον οποίο δεν
γνωρίζω προσωπικά), μέσα από το άρθρο του στο αιγαίο 365, που σχολίασε τότε την προοπτική
κατασκευής αεροδρομίου και μεταξύ άλλων είχε επισημάνει πως: «όσο για το αεροδρόμιο, δεν πρέπει να
εγκαταλειφθεί το σχέδιο. Η επόμενη Δημοτική Αρχή θα πρέπει να υλοποιήσει τις απαραίτητες μελέτες (ή να
επικαιροποιήσει τις ήδη υπάρχουσες), οι οποίες θα ξεκαθαρίζουν τις δυνατότητες και τις πιθανότητες για να
γίνει στο μέλλον το έργο». Ο κ. Κυμπιζής είναι ένας εκ των ιδρυτικών μελών του Δημοτικού σχήματος που
τώρα διοικεί το νησί. Οπότε, ‘‘ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα’’…
Ο χρόνος κι οι εξελίξεις τρέχουν κι έχουμε δύο επιλογές: θα ‘‘τρέξουμε’’ τις εξελίξεις, ή θα μείνουμε πίσω να
τις κοιτάζουμε μετά από χρόνια και να μετανοιώνουμε, όπως συμβαίνει τώρα με το λιμάνι. Αν αγαπητοί μου
η κοινωνία κι οι εκάστοτε διοικούντες τον τόπο, χρειάζονται 40 χρόνια για να ωριμάσει μέσα τους ένα
σχέδιο υποδομών, τότε θα βιώνουμε διαρκώς τα αποτελέσματα της δεύτερης επιλογής…
Το κλίμα ‘‘εγκαρδιότητας και συμπάθειας’’ που καλλιεργείται από ορισμένους, προς τους
Αθηναίους/Σιφνιούς, τώρα ενοχοποιεί και τη διαμονή τους το χειμώνα στην Αθήνα ‘‘στα ζεστά τους’’, αλλά
και την ‘‘ανεπίτρεπτη κι αδιανόητη’’ στάση τους, με το να εκφράζουν ελεύθερα την άποψή τους, αφού
σύμφωνα με τον τρόπο σκέψης τους, επιτρέπεται μόνο στους μόνιμους κατοίκους να έχουν τον πρώτο και
τον τελευταίο λόγο στη λήψη αποφάσεων για το νησί. Αναρωτιέμαι αν έχουν την ίδια άποψη και για τη
Δημοτική Αρχή, στην οποία συμμετέχουν και δημοτικοί σύμβουλοι που δεν είναι μόνιμοι κάτοικοι Σίφνου…
Γι αυτούς που είναι εντεταλμένοι με ποσοστό 88,5% τι άποψη έχουν;
Διάβασα επίσης αρκετά ευχολόγια και παρακλητικά λόγια για προστασία των κατοίκων τις προηγούμενες
μέρες του αποκλεισμού λόγω ‘‘Ηφαιστίωνα’’. Θα ήταν απόλυτα λογικό και αναμενόμενο τέτοια λόγια να
λέγονται (ή να γράφονται) από τον κόσμο που φοβάται. Αυτούς που νοιώθουν την ανασφάλεια για τις
οικογένειές τους, αυτούς που τρέμουν τι θα συμβεί αν παραστεί κάποια επείγουσα ανάγκη. Δεν επιτρέπεται
όμως να βγαίνουν τέτοιες κουβέντες από τα χείλη διοικούντων, από εκπροσώπους εξουσίας και θεσμικούς
φορείς. Εσείς οφείλετε να πράξετε, (ή να είχατε πράξει), τα δέοντα ώστε οι συμπολίτες που σας έχουν
τιμήσει με την ψήφο τους να μην νοιώθουν έτσι. Γι αυτό άλλωστε σας ψήφησαν. Για να διεκδικήσετε και να
δώσετε λύσεις. Οφείλετε, (οφείλατε), να ασκήσετε πίεση, προκειμένου να καταφέρετε τη βελτίωση των
συνθηκών για την καθημερινότητα των συμπολιτών. Καλά τα ευχολόγια κι οι προσευχές, αλλά το ‘‘συν
Αθηνά και χείρα κίνει’’, συνήθως φέρνει καλύτερα αποτελέσματα και βέβαια όπως συνηθίζω να λέω, δεν
αρκεί να έχεις το καλύτερο οπλοστάσιο (θεσμικούς ρόλους). Πρέπει να γνωρίζεις και καλό σημάδι…
Όσο για τους Σιφνιούς που δεν έχουν τη δυνατότητα να μένουν, (αν και αρκετοί θα το ήθελαν), στο νησί
365 μέρες, για να είναι αρεστοί κι αποδεκτοί, δεν υπάρχει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, τρόπος μέτρησης της
αγάπης και νοσταλγίας που έχουν για τη Σίφνο. Ίσως λόγω της στέρησης, αρκετοί είναι αυτοί που έχουν τη
διάθεση να βοηθήσουν με διάφορους τρόπους στην εξέλιξη και ανάπτυξη του νησιού, που τα αποτελέσματα
θα είναι επωφελή πρωτίστως για τους μόνιμους κατοίκους, αφού οι ίδιοι άλλωστε δεν μένουν εκεί 365
μέρες…
Πρέπει να γίνει κατανοητό πως δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Αντίθετα έχουμε κάτι πολύ δυνατό που
μας ενώνει κι αν κάποια στιγμή επικρατήσει στο μυαλό, τα βήματα μπροστά θα είναι πιο εύκολα, γρήγορα
και σταθερά. Κι αυτό δεν είναι άλλο από την αγάπη για τον τόπο, τη Σίφνο μας…
Ευχές για μια καλή και δημιουργική εβδομάδα.
Μέμος Λιβιεράτος
πρόεδρος συλλόγου ‘‘ΜΑΖΙ για τη Σίφνο μας’’
