Είχαμε την χαρά και την τιμή ο κύριος Βασίλης Πέππας να μας εμπιστευθεί και να μας δώσει(στο KAIPOUTHEOS.GR και στο APIKOU.GR)ενα σημαντικό αρχείο με παλιές φωτογραφίες και βίντεο.Ο κύριος Πέππας ήθελε να τα παρουσιάσει στις Καμάρες με συμμετοχή όλου του νησιού αλλά τα μέτρα κορονοϊού του χάλασαν τα σχέδια και έτσι το παρουσίασε μόνο στα μέλη του συλλόγου Καμαρών Η ΜΕΡΟΠΗ.Εκείνο τα βράδυ όσοι το παρακολούθησαν δάκρυσαν αφού είδαν τους εαυτούς τους μικρούς στα ανέμελα και δύσκολα παιδικά τους χρόνια,αλλά είδαν και γονείς και συγγενείς τους που δεν βρίσκονται πλέον στην ζωή.Εμείς σας παρουσιάζουμε το παρακάτω αρχείο και συγχρόνως γράψαμε τα παρακάτω λόγια:
«Η Σίφνος που γνωρίσαμε»
«Η Σίφνος που γνωρίσαμε με τη μητέρα μας Αικατερίνη Κουλιανού-Πέππα, διδασκάλισσα στο Δημοτικό σχολείο Καμαρών (1955-1962)»
Ένα μοναδικό ταξίδι νοσταλγίας μας χαρίζει γενναιόδωρα ο Βασίλης Πέππας.
Ένα ταξίδι καμωμένο με πολλή αγάπη από τον Βασίλη Πέππα και την αδελφή του Αθηνά Πέππα-Μεσσήνη
Ένα ταξίδι αφιερωμένο στη μνήμη της μητέρας τους Αικατερίνης Κουλιανού-Πέππα και στους συμμαθητές τους στο Δημοτικό Σχολείο Καμαρών της περιόδου 1955-1962.
Ο Βασίλης Γ.Πέππας είναι ένας άνθρωπος που έφτασε σε πολύ υψηλά αξιώματα. Το παλικαράκι που φοίτησε στο ταπεινό Δημοτικό Σχολείο Καμαρών και έπαιζε με τα καραβάκια του έγινε Πρόεδρος του Αρείου Πάγου.
Ο κ. Βασίλης Πέππας διαδέχτηκε στην προεδρία του Αρείου Πάγου την Βασιλική Θάνου μετά τη συνταξιοδότησή της.
Μέσα από τα στιγμιότυπα της ταινίας που ετοίμασε με πολύ αγάπη παρακολουθούμε τον Βασιλάκη Γ. Πέππα και την Αθηνούλα Πέππα στα επτά χρόνια της σιφνέικης ζωής τους.
Ίσως τα επτά χρόνια της Σίφνου να είναι από τα πιο ευτυχισμένα χρόνια της ζωής τους.
Στην ταινία παρακολουθούμε τα πρώτα τους βήματα στις Καμάρες
Με το Νικολό και το Ζανή και στο βάθος τον Φλάρο, το μεγάλο φουγάρο που υπήρχε στις Καμάρες και κακώς το γκρέμισαν.
Τους βλέπουμε με τον καπετάν-Αντρέα και τον Νικολό Μπαμπούνη.
Ο Βασίλης ο Πέππας είναι λάτρης των παποριών.
Τον εντυπωσιάζει το «Ελλάς» που, όπως γράφει σε έκθεσή του, «δεν ήταν σαν τα παλιά βαπόρια, ήταν άσπρο-άσπρο σαν γλάρος στη θάλασσα και σφύριζε σαν φυσαρμόνικα».
Το «Μοσχάνθη» φαντάζει παλιό, αλλά σίγουρα ταξίδεψε μαζί του.
Σε μια έκθεσή του περιγράφει αναλυτικά τον κατάπλου και τον απόπλου του πλοίου και όλη αυτή την ιεροτελεστία με τις βάρκες.
Σε μια άλλη έκθεσή του εντυπωσιάζεται από το φεγγάρι που προβάλλει πάνω από το βουνό και το αποτυπώνει στο χαρτί με όμορφα χρώματα.
Ο γάμος ήταν ένα σημαντικό γεγονός για τις Καμάρες. Τον εντυπωσιάζουν οι άνθρωποι που «πίνουν κρασιά και μεθάνε».
Μια έκθεση της Αθηνούλας ακούγεται τόσο μα τόσο νοσταλγική.
Στο Γυαλό των Καμαρών
Ο Γυαλός των Καμαρών είναι ο αγαπημένος του τόπος.
Εδώ περνάει μεγάλο μέρος του χρόνου του όταν δεν διαβάζει …
Στο Γυαλό των Καμαρών με την αγαπημένη του αδελφή.
Στο Γυαλό των Καμαρών με τους αγαπημένους του συμμαθητές.
Στο Γυαλό των Καμαρών με τους γονείς του στην παραλία μπροστά από το Δημοτικό Σχολείο Καμαρών
Ρίχνει το καραβάκι του στη θάλασσα και ταξιδεύει για μακριά ….
Στη Μεγάλη Λίμνη των Καμαρών
Τους βλέπουμε σε πανέμορφα πλάνα γύρω από τη Λίμνη των Καμαρών.
Φόρος τιμής σε ένα οικοσύστημα που υποβαθμίστηκε πολύ στις Καμάρες.
Φόρος τιμής σε μια άλλη σχέση του ανθρώπου με τη φύση…
Όμορφες Στιγμές γύρω από το σχολείο
Βλέπουμε σε πολλά πλάνα τα δύο αδέλφια καθώς και την κούκλα της αδελφής του, αναπόσπαστος σύντροφος στα παιχνίδια.
Ο τρύγος ήταν πάντα ένα εξαιρετικό γεγονός όπου συμμετείχαν και τα παιδιά.
Σε ένα πλάνο πρέπει να βλέπουμε το δεύτερο λεωφορείο που έφτασε στη Σίφνο.
Το λεωφορείο ήταν μια μεγάλη καινοτομία για εκείνη την εποχή.
Οι εκθέσεις αποτελούν σημαντικό στοιχείο της ταινίας.
Σχολικές εκθέσεις γραμμένες πριν από εξήντα τόσα χρόνια.
Η έκθεση «Τα Πρωτοβρόχια» μας θύμισε τις δικές μας εκθέσεις.
Εξόρμηση για τη δημιουργία σχολικού κήπου
Οι βαρκάδες στο λιμάνι των Καμαρών
Οι σχολικές εορτές και παρελάσεις …
Τα πλάνα της ταινίας θυμίζουν ταινίες όπως το «Σινεμά ο Παράδεισος» του Τζουζέπε Τορνατόρε και το «Amarcord” του Φεντερίκο Φελλίνι.
Πλάνα νοτισμένα με νοσταλγία…
Η Σίφνος του Βασιλάκη και της Αθηνούλας δεν υπάρχει πια …
Η νοσταλγία έχει πάντα μια πικρή γεύση …
Η ζωή συνεχίζεται …
Ευχαριστούμε πολύ τον Βασίλη Πέππα και την αδελφή του Αθηνά Πέππα-Μεσσήνη.
Ακολουθεί το συγκινητικό βίντεο ντοκουμέντο που περιέχει και τις φωτογραφίες:
Σημείωση: Όλες οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του κ Βασίλη Πέππα εκτός από δύο,αυτή με το πλοίο Αιγεύς και μια με ένα καραβάκι
Κοινοποιήστε:
