Ο πρωταγωνιστικός ρόλος του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΧΡΥΣΟΓΕΛΟΥ και η αναγνώριση της πατριωτικής του συνεισφοράς.-
Του Γιώργου Νίκου Θεοδώρου.
Όταν μιλάμε σήμερα για την Ελληνική Επανάσταση του 1821 είναι ξεκάθαρο ότι αναφερόμαστε σε ένα πανευρωπαϊκό γεγονός, με ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για τα συμβάντα του Ξεσηκωμού. Εκτός των πληροφοριών για τις μάχες και την πορεία του Ιερού Αγώνα, έρχονται στο φώς ιστορικά έγγραφα, που αποδεικνύουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Νικ. Χρυσογέλου [1780-1857] σε όλες τις φάσεις της Απελευθέρωσης.
Ξαφνικά, μία θάλασσα εγγράφων ανεκτίμητης εθνολογικής αξίας, σχετικά με την από νωρίς ανάμειξη του νησιού μας και την αρχηγική συμβολή του Σιφνιού Διδασκάλου, μάς διαφωτίζουν, όχι μόνο πριν και σε όλη τη διάρκεια της Εθνεγερσίας, αλλά και μέχρι την αναγνώριση του ελεύθερου ελληνικού κράτους. Τα τεκμήρια αυτά διευρύνουν τις γνώσεις μας για την πατριωτική, μορφωτική, ηθική και πολεμική συμμετοχή του Νικ. Χρυσογέλου στις ιστορικές εξελίξεις, καλύπτοντας ένα μέρος της ελλιπέστατης πτυχής της ιστοριογραφίας γύρω από το πρόσωπο και το έργο του Σιφνιού Φωτιστή του Γένους.
Συμπληρώνοντας ετούτο το αφιέρωμά μας στο Νικ. Χρυσόγελο και στους ηρωϊκούς συμπολεμιστές του, ελπίζομε να μείνουν για τις επερχόμενες γενιές Σιφνιών και Ελλήνων, πηγή έμπνευσης συνειδητοποιημένης ταυτότητας Σιφνιοσύνης και Ρωμιοσύνης. Για να μπορούμε στα μελλούμενα χρόνια να επαναλαμβάνομε, χωρίς να καταφεύγομε σε υποκρισίες, το στίχο του Νικηφόρου Βρεττάκου, από τη «Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη» :
Ουκ εάλω η ψυχή των Ελλήνων! Ουκ εάλω η ρίζα! Ουκ εάλω το φώς !!!
Πράγματι, το έργο του Χρυσογέλου είναι κατάφαση ζωής, πνευματικής στάσης και δράσης, συγκατάθεση στο αεικίνητο του βίου. Είναι άρνηση της υποτέλειας και εξάρτησης, της υποδούλωσης και σκλαβιάς, της ανελευθερίας και αναξιοπρέπειας. Με την πολύπλευρη και διαρκή εργατικότητά του μάς προσφέρει ασύγκριτες στιγμές πάλλουσας πατριωτικής ανάτασης. Κυρίως γεννά στη συνείδησή μας σήμερα την ανάγκη στοχασμού και αναστοχασμού, διότι πέτυχε το ακατόρθωτο:Το έργο του μάς αφορά, όχι για το ανεξάντλητο βάθος του, όχι για τις ανεξερεύνητες πτυχές του. Μάς αφορά, διότι αποτελεί τον πιο ουσιαστικό σύμβουλό μας στους αδιάφθορους αγώνες των γενεών να αλλάζουν τον κόσμο προς το καλύτερο, στη Σίφνο, στην Ελλάδα, στην Οικουμένη.
Ιδιαίτερα για μάς τους Σιφνιούς, από τα χρόνια της Παλιγγενεσίας μέχρι σήμερα, η παρακαταθήκη του φλογερού πατριώτη και αγωνιστή αγγίζει κάτι σημαντικό : Ορίζει μιά πλήρη αφοσίωση σε όλα, όσα αγαπάμε από τις αξίες της Σίφνου, των Κυκλάδων και του Αιγαίου, για όλα όσα φυλάσσομε μέσα μας, για όλα όσα μάς ενώνουν. Η επιμονή μας στο μέγιστο Σιφνιό Διδάσκαλο, [στόχος μας είναι να] επαναφέρει μιάν ηθική κλίμακα αξιών, που αν μάθομε να τή σεβόμαστε, πορευόμαστε με σίγουρες αρχές στο καλύτερο νησιώτικο μέλλον για μάς και τα παιδιά μας.
Κλείνοντας τις ταπεινές μας σκέψεις για τον εμψυχωτή των Σιφνιών και όλων των νησιωτών, καταφεύγομε στο «σιφνέικο τρόπο», δηλ. στην Ποίηση. Στην ιερή μνήμη του Νικολάου Χρυσογέλου αφιερώνομε ένα τετράστιχο από τη συλλογή «Η Σίφνος μας»|1949 του Θεοδόση Σπεράντσα :
Εσύ στην πιο σκληρή του ριζικού μας ώρα
υπέρκαλλος υψώθηκες στ’ άγιο φώς ανθός,
κι εγίνηκες στο Γένος μας άρτος ζωής κρυφός
και στις καρδιές τις άδροσες ομβριστική Πανδώρα.
Γιώργος Νίκου Θεοδώρου.
Άη-Λούκας Σίφνου, Κυριακή Δεκαπενταύγουστου 2021.
Κοινοποιήστε:
