Ο χρόνος είναι μια έννοια σχετική.
Yπάρχουν άνθρωποι που καταφέρνουν στη ζωή τους να ξεπεράσουν την στενή έννοια του χρόνου και να γίνουν διαχρονικοί.
Ας θέσουμε ένα ερώτημα.
Πόσο πιθανό είναι να ζει σήμερα, στις Καμάρες της Σίφνου, άνθρωπος που:
-Στην Κατοχή να ταξίδευε μέσα στην άγρια νύχτα με το καΐκι του πατέρα του για Σέριφο και Κίμωλο συμβάλλοντας στον δύσκολο αγώνα για επιβίωση
-Από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’50 να πάλεψε αμέτρητες φορές με τα κύματα των Καμαρών για να μεταφέρει τους επιβάτες από τα καράβια που έμεναν αρόδου μέχρι την άμμο ή τον μικρό μώλο των Καμαρών. Όλο αυτό κράτησε μέχρι τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’70 που ολοκληρώθηκε η κατασκευή του μεγάλου μώλου.
-Συνέχισε να δουλεύει ως καβοδέτης από την ολοκλήρωση του μώλου μέχρι τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του νέου αιώνα
-Κινδύνεψε στη ζωή του αμέτρητες φορές και κατάφερε να βγει αλώβητος
-Συνεχίζει και σήμερα, όσο μπορεί, τις αγροτικές δραστηριότητες του.
Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι άλλος από τον Αγγελέ του Μπουλή, τον Άγγελο Καλογήρου.
Αρχετυπική μορφή των Καμαρών.
«Ο πιο παλιός», όπως λέει ο ίδιος.
«Ο τελευταίος των Μοϊκανών» θα προσθέταμε εμείς.
Στην φωτογραφία ο Αγγελές του Μπουλή και ο Αντώνης του Τζαννή(Καλογήρου) απολαμβάνοντας το φαγητό τους σήμερα στο εστιατόριο ΔΡΥΜΟΝΙ στην Απολλωνία.
Κοινοποιήστε:
